Skrócenie terminu, ze 150 do 120 dni, umożliwiającego wierzycielowi zastosowanie przepisów regulujących „ulgę na złe długi” jest jedną z projektowanych przez resort rozwoju zmian, która ma wpłynąć na poprawę płynności finansowej przedsiębiorców.

Według resortu rozwoju, zaistniała potrzeba dokonania zmian w celu poprawy płynności przedsiębiorstw i zmniejszenia zatorów płatniczych, np. potrzeba uelastycznienia funkcjonowania tzw. ulgi na złe długi, gdyż obecny termin (150 dni) umożliwiający zastosowanie tego rozwiązania okazał się zbyt długi, a w efekcie ulga ta nie może być wykorzystywana w pożądanym zakresie.

Funkcjonująca od kilku lat w nowej formule tzw. „ulga na złe długi” jest instrumentem bardzo chętnie wykorzystywanym przez podatników VAT. Wspiera ona zmniejszanie zatorów płatniczych i udrożnienie obrotu gospodarczego pomiędzy podatnikami podatku od towarów i usług (podatnikami VAT czynnymi). Aby jednak upowszechnić możliwość skorzystania przez wierzyciela, który nie otrzymał swojej należności, z tzw. „ulgi na złe długi”, proponuje się skrócenie terminu na możliwość dokonania przez niego korekty.

W projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym z 27 września 2017 r. proponuje się więc zmiany w art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, które pozwolą na zmniejszenie podstawy opodatkowania oraz związanego z nią podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku niezapłaconych wierzytelności (które nie zostały także zbyte), od których terminu płatności upłynęło już 120 dni.

Analogicznie zaprojektowano zmiany po stronie dłużników (art. 89b ust. 1–2) polegające na skróceniu terminu ze 150 do 120 dni na dokonanie przez nich obowiązkowej korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktury, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z tej faktury. Zmiany zaproponowane w art. 89b ust. 1–2 nakładają na dłużnika obowiązek dokonania takiej korekty, pozostawiając możliwość uniknięcia tego obowiązku w przypadku uregulowania należności odpowiednio w całości lub w części, lub gdy dłużnik jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Skrócenie terminu możliwości zastosowania ulgi po stronie wierzyciela ma wpłynąć pozytywnie na jego kondycję finansową pośrednio uwalniając (wcześniej) dodatkowe środki finansowe. Natomiast w przypadku dłużnika skrócenie terminu ma spowodować dodatkową mobilizację w spłacie wierzytelności, co w ostatecznym rozrachunku przełoży się na zmniejszenie zatorów płatniczych w obrocie gospodarczym.

Opracowanie: Michał Malinowski, RPE WKP

Źródło: www.rcl.gov.pl, stan z 3.10.2017 r.

Od 1 stycznia 2018 r. będzie można opłacić składki jednym przelewem na swój numer rachunku składkowego. Od 1 października Zakład Ubezpieczeń Społecznych będzie wysyłał listem poleconym informacje o nowym numerze rachunków.

Zamiast trzech albo czterech przelewów miesięcznie, będziesz wysyłać tylko jeden przelew łącznie na:

– ubezpieczenia społeczne,

– ubezpieczenie zdrowotne,

– Fundusz Pracy,

– Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,

– Fundusz Emerytur Pomostowych.

Obecnie wypełnianie przelewów jest skomplikowane i pracochłonne. Musisz podać ZUS wiele danych, które pomagają zaksięgować i rozliczyć wpłaty. Są to:

– numer konta bankowego (wskazuje ubezpieczenie albo fundusz, którego dotyczy wpłata),

– Twoje dane identyfikacyjne (NIP, REGON, PESEL, nazwa, imię oraz nazwisko, numer i seria paszportu lub dowodu osobistego),

– okres rozliczeniowy (miesiąc i rok),

– numer decyzji/umowy/ tytułu wykonawczego.

Od 1 stycznia 2018 r. będzie można opłacać składki zwykłym przelewem. Na przelewie należy wpisać tylko numer rachunku bankowego – numer rachunku składkowego. Wpłatę ZUS od razu zaksięguje i rozliczy na koncie płatnika.

Każda wpłata zostanie podzielona proporcjonalnie na wszystkie ubezpieczenia i fundusze. Będzie to zrobione na podstawie składek z ostatniej deklaracji rozliczeniowej (przekazanej przez płatnika albo utworzonej przez ZUS, jeśli jesteś zwolniony z jej przekazywania). Podzielona wpłata zostanie rozliczona na najstarsze zadłużenie na danym ubezpieczeniu albo funduszu.

Informację o numerze rachunku składkowego ZUS wyśle płatnikowi listem poleconym. Wysyłka rozpoczęła się od 1 października 2017 r.

Ważne!

Jeśli do końca grudnia 2017 r. płatnik nie dostanie informacji o numerze jego rachunku albo jeśli zgubi list, należy skontaktować się z ZUS.

Jeśli płatnik nie będzie znać swojego numeru rachunku, nie opłaci składek w 2018 r. Dotychczasowe rachunki do wpłat zostaną zamknięte 31 grudnia 2017 r.

Źródło: www.mpips.gov.pl, stan z 2.10.2017 r.

Rada Ministrów na wczorajszym posiedzeniu przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów dotyczący mechanizmu podzielonej płatności.

Mechanizm podzielonej płatności polega na tym, że płatność za nabyty towar lub usługę jest dokonywana w taki sposób, że zapłata odpowiadająca wartości sprzedaży netto jest płacona przez nabywcę na rachunek rozliczeniowy lub jest rozliczana w inny sposób, natomiast pozostała zapłata odpowiadająca kwocie podatku od towarów i usług, jest płacona na specjalny rachunek bankowy – rachunek VAT.

Mechanizm podzielonej płatności uważany jest za jedno z rozwiązań przeciwdziałających nadużyciom i oszustwom podatkowym, eliminującym ryzyko znikania podatników wraz z zapłaconym im przez kontrahentów, a nieodprowadzonym podatkiem VAT. Mechanizm ten z założenia bardzo mocno utrudnia powstawanie nadużyć już na etapie samej transakcji. Jednocześnie zapewnia lepszą transparentność rozliczeń VAT-owskich i przeciwdziała wyprowadzaniu pieniędzy za granicę.

Mechanizm podzielonej płatności będzie stosowany wyłącznie w odniesieniu do transakcji dokonywanych na rzecz innych podatników, czyli do tzw. transakcji B2B.

Zaproponowane rozwiązanie zakłada dobrowolność w stosowaniu mechanizmu podzielonej płatności. Inicjatywa będzie należeć do nabywcy towarów lub usług, jednak skorzystanie z tej metody rozliczeń będzie oznaczało określone konsekwencje zarówno dla nabywcy, jak i dostawcy towarów lub usługodawcy. Ponadto, dobrowolność stosowania tego mechanizmu oznacza, że można go stosować w sposób wybiórczy, czyli nie każda faktura musi być uregulowana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności – to nabywca zdecyduje, którą fakturę zapłaci z zastosowaniem tego mechanizmu i wobec którego dostawcy go zastosuje.

Aby umożliwić dokonywanie płatności w ramach mechanizmu podzielonej płatności, rachunek VAT będzie zakładany przez banki lub spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe dla każdego podmiotu posiadającego rachunek rozliczeniowy oraz analogiczny rachunek imienny dla celów działalności gospodarczej w SKOK. Zaproponowano przepisy nakładające na banki i SKOK-i obowiązek założenia wszystkim podatnikom rachunków VAT.

Zarówno sam rachunek VAT, jak i środki zgromadzone na rachunku VAT będą cały czas środkami należącymi do podatnika. Będzie on miał możliwość dysponowania nimi według swojego uznania, choć na ograniczone cele – zapłatę zobowiązania VAT do urzędu skarbowego lub zapłatę kwoty odpowiadającej kwocie VAT z faktury otrzymanej od swojego kontrahenta. Projekt nie zakłada, żeby organy podatkowe miały dostęp do tych rachunków, czy też żeby mogły samodzielnie dokonywać operacji finansowych na tych rachunkach. Dzięki proponowanemu rozwiązaniu organy te będą mieć jedynie możliwość lepszej weryfikacji, czy podatnik uczciwie rozlicza się ze swoich zobowiązań w VAT.

Zaproponowano zachęty dla tych podatników, którzy podejmą decyzję o stosowaniu mechanizmu podzielonej płatności. W szczególności do podatników, którzy będą stosować metodę podzielonej płatności, nie będą miały zastosowania przepisy związane ze stosowaniem niektórych sankcji oraz nie będą wykorzystywane regulacje o odpowiedzialności solidarnej. Założono, że płacenie z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności będzie mogło wskazywać, że nabywca dochował należytej staranności zawierając transakcję z kontrahentem, co będzie miało bardzo istotne znaczenie dla bezpieczeństwa VAT naliczonego nabywców. Ponadto, jeżeli podatnik zdecyduje się na zwrot różnicy podatku na rachunek VAT, wówczas taki zwrot będzie dokonany w przyspieszonym terminie (25 dni).

Nowe przepisy są elementem pakietu ustaw uszczelniających system podatkowy. To również propozycja skierowana do przedsiębiorców, którzy chcieliby zabezpieczyć się przed nieświadomym udziałem w nieuczciwych lub przestępczych praktykach innych podmiotów.

Nowelizacja ma wejść w życie 1 kwietnia 2018 r., z wyjątkiem niektórych artykułów, które zaczną obowiązywać w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia ustawy, umożliwiających bankom i SKOK-om otwarcie rachunków VAT do rachunków prowadzonych przed dniem wejścia w życie projektowanej ustawy.

Opracowanie: Michał Malinowski, RPE WKP

Źródło: www.premier.gov.pl, stan z 20.09.2017 r.

Od 2018 r. każdy płatnik będzie dokonywał jednej wpłaty za wszystkie należności z tytułu składek na indywidualny rachunek składkowy. ZUS musi poinformować płatników o nadanym im numerze rachunku składkowego do 31 grudnia 2017 r.

Od 1 stycznia 2018 r. każdy płatnik składek będzie posiadał indywidualny rachunek składkowy, na który będzie dokonywał jednej wpłaty za wszystkie należności, do których poboru zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

ZUS ma obowiązek wygenerowania do końca 2017 r. numerów indywidualnych rachunków składkowych dla płatników składek wpisanych do Centralnego Rejestru Płatników Składek.

Do dnia 31 grudnia 2017 r. ZUS musi poinformować płatnika składek o nadanym mu numerze rachunku składkowego, którym będzie posługiwał się od 2018 r. Generowanie rachunków i informowanie płatników ZUS powinien rozpocząć od 1 października 2017 r.

Źródło: www.dziennikustaw.gov.pl, stan z 20.09.2017 r.

2100 złotych – tyle wyniesie minimalne wynagrodzenie za pracę w 2018 roku. To o 5% i jednocześnie o 100 złotych więcej niż obecnie. Od stycznia wzrośnie też minimalna stawka godzinowa z 13 do 13,70 zł. Rada Ministrów przyjęła rozporządzenie w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2018 r.

– „Zgodnie z regułą określoną w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, wysokość minimalnej stawki godzinowej jest waloryzowana o wskaźnik wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę. To oznacza, że podnieśliśmy minimalne stawki o 5 procent” – mówi szefowa resortu rodziny, pracy i polityki społecznej Elżbieta Rafalska.

Minimalne wynagrodzenie za pracę to ustalone najniższe wynagrodzenie, jakie pracodawca musi wypłacić każdemu pracownikowi zatrudnionemu w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy niezależnie od posiadanych kwalifikacji, zaszeregowania osobistego, składników wynagrodzenia, systemu i rozkładu czasu pracy stosowanych u danego pracodawcy, jak również szczególnych właściwości i warunków pracy.

Wynagrodzenie poniżej minimalnego wynagrodzenia za pracę jest naruszeniem praw pracowniczych. Wraz ze wzrostem tego wynagrodzenia rosną także inne świadczenia, takie jak: odprawa przy zwolnieniu grupowym wynosząca maksymalnie piętnastokrotność płacy minimalnej, dodatek za pracę w porze nocnej, wynagrodzenie za czas przestoju czy podstawa wymiaru zasiłku chorobowego i macierzyńskiego.

Minimalna stawka godzinowa ma zastosowanie do określonych umów zlecenia (art. 734 Kodeksu cywilnego) oraz umów o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu (art. 750 Kodeksu cywilnego). Podobnie jak wynagrodzenie za pracę, podlega szczególnej ochronie.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, Rada Ministrów jest zobowiązana do ustalenia wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej do 15 września każdego roku. Przed wydaniem rozporządzenia projekt nowej regulacji został pozytywnie zaopiniowany przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego.

Źródło: www.mpips.gov.pl, stan z 13.09.2017 r.

Od 1 lipca 2018 roku obowiązywać będą wyłącznie elektroniczne zwolnienia lekarskie, które wyprą papierowe druki.

Każdy pracodawca, który ma profil na Platformie Usług Elektronicznych, otrzymuje natychmiast wiadomość o wystawieniu jego pracownikowi e-ZLA i dane dotyczące samego zwolnienia.

Przez PUE pracodawca może też wysłać wniosek o kontrolę zwolnienia.

Od stycznia 2016 roku lekarze mają możliwość wystawienia albo tradycyjnego zwolnienia, albo elektronicznego. Od lipca 2018 roku to się zmieni i papierowe zwolnienia przestaną funkcjonować.

– Zmiany te obejmą wszystkich płatników, w związku z tym zwolnień elektronicznych będzie więcej. Przepisy, które wejdą w lipcu 2018 roku, dla przedsiębiorców oznaczają, że będzie dużo większa liczba elektronicznych zwolnień lekarskich, w związku z powyższym pojawi się kwestia, aby te elektroniczne zwolnienia odebrać z PUE oraz kwestia archiwizacji takich dokumentów – wskazuje w rozmowie z agencją Newseria Biznes Agnieszka Korulczyk-Malarowska z Departamentu Obsługi Klientów w Centrali ZUS.

Lekarze mogą wystawiać elektroniczne zwolnienia lekarskie za pomocą funkcji dostępnych na Platformie Usług Elektronicznych ZUS lub w niektórych aplikacjach gabinetowych. Na swoim profilu na PUE ZUS lekarz uzyskuje dostęp do danych swojego pacjenta, jego pracodawców (płatników składek) czy członków rodziny. Gdy wpisze numer PESEL pacjenta, to pozostałe dane identyfikacyjne są zapisywane w e-ZLA automatycznie. Z kolei adres pacjenta i dane pracodawcy lekarz wybiera z wyświetlonej listy. Również z listy może wybrać kod choroby. W e-ZLA lekarz wpisuje tylko okres niezdolności do pracy i określa swoje wskazania. Po podpisaniu zwolnienie jest automatycznie przekazywane do systemu ZUS i w nim zapisane. Dlatego lekarz nie musi dostarczać zwolnień do ZUS oraz przechowywać drugiej kopii. Nie musi też pobierać w placówkach ZUS tzw. bloczków zwolnień.

Jeżeli lekarz wystawi e-ZLA, każdy przedsiębiorca, który założył swój profil na Platformie Usług Elektronicznych ZUS, ma niemal natychmiastową wiedzę o zwolnieniu wystawionym pracownikowi. Nie musi zatem sprawdzać, czy pracownik dostarczył zwolnienie w terminie 7 dni od daty jego otrzymania ani przekazywać elektronicznego zwolnienia lekarskiego do ZUS, nawet wówczas, gdy płatnikiem zasiłków jest ZUS.

– Pracownik nie musi takiego zwolnienia dostarczać swojemu pracodawcy, pod warunkiem że ten ma założony profil na PUE. Z kolei przedsiębiorca nie musi elektronicznego zwolnienia dostarczać do ZUS. Przedsiębiorca na swoim profilu PUE ma dostęp do elektronicznych zwolnień lekarskich wystawionych swojemu pracownikowi, ma też możliwość eksportu tych zwolnień do pliku – podkreśla ekspertka ZUS.

Profil na PUE pozwala na szybkie uzyskanie informacji o zwolnieniu lekarskim wystawionym dla danego pracownika. Obowiązek posiadania takiego profilu mają wszyscy płatnicy, którzy zatrudniają więcej niż 5 osób.

– Aby założyć profil, należy wejść na stronę www.zus.pl, wypełnić elektroniczny formularz niezbędnymi danymi, a następnie potwierdzić swoją tożsamość. W tym celu mamy trzy sposoby: można to zrobić osobiście w jednostce ZUS, elektronicznie za pomocą kwalifikowanego podpisu lub profilu zaufanego ePUAP albo poprzez system bankowości elektronicznej w banku, który świadczy taką usługę wspólnie z ZUS – wyjaśnia Agnieszka Korulczyk-Malarowska.

Choć mniejsi przedsiębiorcy nie muszą zakładać profilu na PUE, to – jak podkreśla ekspertka – warto to zrobić.

– Jeżeli przedsiębiorca nie ma profilu na PUE, lekarz wystawiając elektroniczne zwolnienie lekarskie, musi wręczyć pacjentowi wydruk zwolnienia elektronicznego, natomiast pracownik takie wydrukowane zwolnienie elektroniczne musi dostarczyć do swojego płatnika, tak jak dotychczasowe zwolnienia papierowe – mówi ekspertka ZUS.

Dzięki e-ZLA pracodawca może też szybciej zlecić kontrolę poprawności wykorzystania takiego zwolnienia.

– Przedsiębiorca na swoim profilu PUE ma dostęp do elektronicznych zwolnień lekarskich pracowników, ma również możliwość wysłania wniosku o kontrolę takiego zwolnienia. Do dostępu do zwolnień elektronicznych nie jest potrzebny podpis elektroniczny, natomiast jest on potrzebny w momencie, gdy płatnik chce wysłać wniosek do ZUS – tłumaczy Agnieszka Kolurczyk-Malarowska.

Źródło: Newseria, stan z 12.09.2017 r.

Rozpoczęcie użytkowania części budynku powoduje powstanie obowiązku podatkowego w stosunku do jego całości – uznał Naczelny Sąd Administracyjny.

Prezydent miasta określił spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości.

Spółka odwołała się od decyzji.

Tłumaczyła, że nie ukończyła budowy całego budynku, a do użytkowania oddano jedynie jego część, której powierzchnia została prawidłowo zgłoszona w deklaracji.

Wyjaśniła, że z powodu braku w części budynku instalacji elektrycznej, posadzek, wykończonych sufitów oraz konieczności przeprowadzenia innych prac, budynek nie stanowił jako całość przedmiotu opodatkowania.

Zdaniem spółki, brak było podstaw do wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania ustaloną przez organ.

NSA przypomniał, że rozpoczęcie użytkowania budynku jeszcze niewykończonego ostatecznie powoduje konieczność zapłacenia podatku, od początku następnego roku, ustalanego od całego budynku.

Obowiązek ten dotyczy również części, która nie została wykończona czy przekazana do użytkowania.

Oczywiste, w przypadku rozpoczęcia użytkowania części budynku albo budowli możliwe jest opodatkowanie całości tylko w sytuacji, gdy istnieje reszta przedmiotu opodatkowania.

Nie ma znaczenia, z uwagi na obowiązek płacenia podatku, okoliczność, że w budynku trwają jeszcze wykończeniowe prace budowlane, że budynek nie został w całości oddany do użytkowania.

Spełnione są bowiem dwa kryteria decydujące o powstaniu obowiązku podatkowego – istnieje budynek oraz rozpoczęto jego użytkowanie przed zakończeniem budowy.

Nie ma podstaw prawnych do dzielenia tak rozumianego budynku na część zajętą na cele prowadzonej działalności gospodarczej i część niewykorzystywaną – uznał sąd.

Wyrok NSA z 5.05.2017 r., sygn. akt II FSK 1041/15, prawomocny

Anna Dudrewicz

Zwroty zadeklarowane przez mikro przedsiębiorców z branży budowlanej będą realizowane szybciej, tj. nawet do 15 dni. Skrócenie terminu będzie możliwe wyłącznie po zweryfikowaniu prawidłowości zwrotu.

Zgodnie z wypowiedzią podsekretarza stanu, zastępcy szefa Krajowej Administracji Skarbowej Pawła Cybulskiego z dnia 27.06.2017 r., zwroty zadeklarowane przez mikroprzedsiębiorców świadczących usługi budowlane będą realizowane przez organy podatkowe w skróconym czasie, tj. nawet do 15 dni, nie czekając na upływ 25 lub 60-dniowego terminu zwrotu wynikającego ze złożonej deklaracji VAT.

Od 1 stycznia 2017 r. (zgodnie ze zmianą ustawy o podatku VAT) usługi budowlane wykonywane przez niektóre podmioty objęte zostały tzw. odwrotnym obciążeniem. Oznacza to, że sprzedaż usług budowlanych przez czynnego podatnika VAT następuje bez naliczenia tego podatku. To nabywca usługi nalicza VAT od takiej transakcji.

Skrócenie terminu realizacji zwrotu nadwyżki podatku naliczonego będzie możliwe wyłącznie w przypadku, gdy w tym terminie zostanie zweryfikowana prawidłowość tego zwrotu.

Kiedy nastąpi szybszy zwrot? Mikroprzedsiębiorca, który działa w branży budowlanej i chce otrzymać zwrot w terminie 15 dni, powinien:

– dobrowolnie przekazać ewidencję podatkową w formie pliku JPK_VAT za okres, z którego wynika zwrot nadwyżki podatku,

– przesłać deklarację VAT drogą elektroniczną lub złożyć ją bezpośrednio w urzędzie skarbowym (sposób doręczania deklaracji za pośrednictwem poczty wpływa na czas jej obsługi).

Podatnicy, którzy prześlą wraz z deklaracją VAT pliki JPK_VAT, zaprezentują się, jako podmioty działające w sposób przejrzysty i transparentny. Działania takie ograniczą także do niezbędnego minimum czas i środki podatnika konieczne do zapewnienia organowi podatkowemu możliwości zweryfikowania złożonego rozliczenia. Umożliwiając szybszą weryfikację, mikro przedsiębiorcy z branży budowlanej wpływają na swoją płynność finansową, poprzez wcześniejsze otrzymanie zadeklarowanego zwrotu.

Opracowanie: Michał Malinowski, RPE WKP

Źródło: www.mf.gov.pl, stan z 17.08.2017 r.

Głównym celem podpisanej ustawy z 7.07.2017 r. jest stworzenie mechanizmu pozwalającego na stymulację inwestycji dokonywanych przez przedsiębiorców. Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą będą mogli dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 tys. zł.

Mechanizm przyspieszonej amortyzacji będzie miał zastosowanie pod warunkiem, że wartość początkowa jednego środka trwałego nabytego w roku podatkowym wynosi co najmniej 10 tys. zł lub łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych nabytych w roku podatkowym wynosi co najmniej 10 tys. zł, a wartość początkowa każdego z nich nie przekracza 3500 zł. Ustawa określa także zasady pomniejszania kwoty jednorazowego odpisu amortyzacyjnego o wysokość zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, którego dostawa zostanie wykonana w następnych okresach sprawozdawczych.

Nowelizacja normuje ponadto zasady rozliczania podatku dochodowego w przypadku zakupu biletów u zagranicznych przewoźników lotniczych. Zakłada, że pobór zryczałtowanego podatku z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Polski przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej będzie wyłączony w stosunku do przychodów uzyskiwanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, z którego skorzystanie wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera.

Znowelizowane przepisy ustawy o PIT oraz ustawy o CIT będą miały zastosowanie do środków trwałych nabytych od 1.01.2017 r. i dokonanych od tego dnia wpłat na poczet nabycia tych środków. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i zakończył się po 31.12.2016 r., a przed dniem wejścia w życie ustawy, będą stosować przepisy w nowym brzmieniu do środków trwałych nabytych od 1.01.2017 r. i dokonanych od tego dnia wpłat na poczet nabycia tych środków.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opracowanie: Jolanta Mazur, RPE WKP

Źródło: www.prezydent.pl, stan z 21.07.2017 r.

Od dzisiaj obowiązuje nowy wzór zaświadczenia CFR-1 (certyfikat rezydencji). Wzór zaświadczenia stanowi załącznik do ogłoszonego wczoraj rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie określenia wzoru zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych wydawanego przez organy podatkowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1315).

W związku z wejściem w życie 4.04.2017 r. ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami, został uchylony Dział VIIa Ordynacji podatkowej, odnoszący się do tej kwestii. W konsekwencji uchylono także przepis dotyczący zaświadczeń CFR-2 o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium RP osoby fizycznej osiągającej przychody (dochody) z oszczędności (faktycznego odbiorcy). Formularz ten stanowił załącznik nr 2 do dotychczas obowiązującego rozporządzenia Ministra Finansów z 14.12.2011 r. w sprawie określenia wzorów zaświadczeń o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych wydawanych przez organy podatkowe (Dz.U. z 2012 r. poz. 10).

Zmianie uległ także przepis, który zawierał delegację ustawową dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych wyłącznie do określenia, w drodze rozporządzenia, wzoru zaświadczenia CFR-1, co skutkowało utratą mocy dotychczasowego rozporządzenia, które zachowało moc nie dłużej niż przez 3 miesiące od dnia wejścia w życie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami. W związku z powyższym, konieczne było wydanie nowego rozporządzenia w sprawie określenia wzoru zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych wydawanego przez organy podatkowe. Przy okazji wydania nowego wzoru w części określającej podstawę prawną, dokonano aktualizacji publikatora ustawy – Ordynacja podatkowa , poprzez odwołanie się do Dz.U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.

Michał Malinowski

Redakcja Publikacji Elektronicznych WKP

1 lipca br. weszły w życie regulacje dotyczące utworzenia Rejestru Zastawów Skarbowych (RZS). Rejestr ten będzie zawierał informacje o zabezpieczeniach skarbowych na ruchomościach oraz zbywalnych prawach majątkowych i będzie prowadzony w systemie teleinformatycznym przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

Od 1 lipca 2017 r. Rejestr Zastawów Skarbowych jest prowadzony w systemie teleinformatycznym przez Szefa KAS. Wypisy i zaświadczenia wydawane na podstawie informacji zawartych w rejestrze są wydawane wyłącznie przez naczelników urzędów skarbowych, do których wpłynie wniosek. Natomiast dostępne jest także bezpłatne wyszukiwanie w tym rejestrze za pośrednictwem aplikacji zamieszczonej na stronie Ministerstwa Finansów.

Strukturę rejestru zastawów, sposób przesyłania wniosków o wpis, wzory wniosków o wpis oraz wydanie wypisu z rejestru i zaświadczenia określa rozporządzenie w sprawie Rejestru Zastawów Skarbowych. Określa ono również tryb zapewnienia dostępu do rejestru zastawów organom uprawnionym do występowania o wpis zastawu skarbowego do tego rejestru oraz organom egzekucyjnym, innym niż naczelnicy urzędów skarbowych.

Rozporządzenie zakłada, że wnioski o wpis do rejestru i inne dokumenty będą przesyłane za pośrednictwem funkcjonalności systemu teleinformatycznego, w którym prowadzony jest RZS, a w przypadku niedostępności systemu z powodów technicznych, będą przesyłane na elektroniczną skrzynkę podawczą organu prowadzącego rejestr.

Organy Krajowej Administracji Skarbowej uprawnione będą do przysyłania wniosków o wpis zastawu skarbowego w systemie teleinformatycznym, w którym RZS jest prowadzony. W załączniku nr 1 do rozporządzenia określono wzór wniosku o wpis do rejestru. Wzór będzie wykorzystywany zarówno do występowania o dokonanie wpisu zastawu skarbowego, jak i o wykreślenie zastawu skarbowego.

W projekcie przewidziano, że każdy zainteresowany będzie mógł złożyć wniosek o wydanie wypisu z rejestru lub zaświadczenia w formie elektronicznej oraz papierowej. Wzór wniosku o wydanie wypisu lub zaświadczenia stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. Przewidziano utrzymanie opłaty za wydanie wypisu oraz zaświadczenia w wysokości dotychczas pobieranej, tj. 50 zł. W celu usprawnienia weryfikacji wniesienia opłaty przewidziano, że dowód uiszczenia opłaty będzie dołączany do wniosku o wydanie wypisu. W przypadku wniesienia wniosku o wydanie wypisu lub zaświadczenia drogą elektroniczną, dowód uiszczenia opłaty będzie dołączany w postaci elektronicznej kopii dokumentu.

Dostęp do rejestru będzie zapewniony także organom uprawnionym do występowania o wpis oraz organom egzekucyjnym, innym niż naczelnicy urzędów skarbowych, poprzez nadanie im, na ich wniosek, identyfikatora i hasła dostępu do systemu teleinformatycznego, w którym będzie prowadzony rejestr. Wniosek o dostęp ww. podmioty będą składały na elektroniczną skrzynkę podawczą organu prowadzącego rejestr.

Rozporządzenie ministra rozwoju i finansów z 28.06.2017 r. w sprawie Rejestru Zastawów Skarbowych (Dz.U. poz. 1287) weszło w życie 1 lipca 2017 r., tj. z dniem wejścia w życie zmienionych przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa, regulujących zastaw skarbowy.

Jolanta Mazur

Redakcja Publikacji Elektronicznych WKP

Ruch bezwizowy pomiędzy państwami obszaru Schengen a Ukrainą został wprowadzony 11 czerwca br. Jednak w celu podjęcia pracy w Polsce nadal wymagane jest posiadanie zezwolenia na pracę. Pracodawca zatrudniający cudzoziemca nadal jest zobowiązany zażądać od niego przed dopuszczeniem go do pracy okazania dokumentu uprawniającego do legalnego pobytu w Polsce.

Obywatele Ukrainy, posiadający paszporty biometryczne, mogą przekraczać granice bez konieczności posiadania wizy. Wprowadzenie ruchu bezwizowego nie oznacza jednak zaprzestania prowadzenia kontroli granicznej, która polega m.in. na sprawdzeniu, czy cudzoziemiec spełnia warunki wjazdu i pobytu na terytorium państwa przyjmującego.

W celu podjęcia pracy w Polsce nadal wymagane jest posiadanie zezwolenia na pracę, chyba że dany cudzoziemiec jest zwolniony z obowiązku jego uzyskania na podstawie obowiązujących przepisów (np. posiada zarejestrowane w powiatowym urzędzie pracy oświadczenie o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi).

Okres pobytu na terytorium państw obszaru Schengen w ramach ruchu bezwizowego nie może przekroczyć 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu (liczy się łączny okres pobytu na terytorium wszystkich państw Schengen, w tym Polski). W razie potrzeby przedłużenia pobytu w celu wykonywania pracy, istnieje możliwość złożenia przez cudzoziemca wniosku do właściwego wojewody o wydanie odpowiedniego zezwolenia na pobyt czasowy. Zezwolenie takie jest wydawane na okres nie krótszy niż 3 miesiące i nie dłuższy niż 3 lata.

Cudzoziemiec, który zamierza przyjechać i przebywać w Polsce w celu wykonywania pracy przez okres dłuższy niż 3 miesiące, może nadal ubiegać się o wydanie wizy krajowej w celu wykonywania pracy, uprawniającej do pobytu w Polsce przez okres dłuższy niż 90 dni, nie dłuższy niż rok.

Pracodawca zatrudniający cudzoziemca nadal jest zobowiązany zażądać od cudzoziemca przed dopuszczeniem go do pracy okazania dokumentu uprawniającego do legalnego pobytu w Polsce i przechowywania jego kopii przez cały okres powierzania pracy. Dokumentem takim może być kopia paszportu ze stampilą potwierdzającą przekroczenie granicy (w przypadku ruchu bezwizowego) lub kopia wizy albo kopia karty pobytu wydanej w związku z uzyskaniem zezwolenia pobytowego. W przypadku powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi przebywającemu w ramach ruchu bezwizowego, dla uniknięcia ryzyka zarzutu powierzenia cudzoziemcowi nielegalnego wykonywania pracy, zalecamy sprawdzenie przez pracodawców pod koniec okresu 90 dni uprawniającego danego cudzoziemca do pobytu bez wizy, czy cudzoziemiec uregulował kwestie pobytowe (tj. ma wizę krajową, odpowiednie zezwolenie na pobyt czasowy upoważaniające do wykonywania pracy albo odcisk stempla w paszporcie potwierdzający złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy).

Źródło: www.mpips.gov.pl, stan z 20.06.2017 r.

Od nowelizacji ustawy o rachunkowości minęło zaledwie kilka miesięcy a już są projektowane kolejne zmiany. Ministerstwo Finansów postawiło sobie cel wprowadzenia edytowalnych form elektronicznych sprawozdań finansowych. Pozwolą one na zwiększenie dostępności i przydatności informacji zawartych w raportach.

Ministerstwo Finansów planuje szereg zmian w prawie bilansowym. W najbliższym czasie prowadzone będą, we współpracy z Ministerstwem Sprawiedliwości, prace nowelizujące ustawę o KRS oraz ustawę o rachunkowości. Jedną ze zmian jest wprowadzenie edytowalnych form elektronicznych sprawozdań finansowych, które pozwolą na zwiększenie dostępności i przydatności informacji zawartych w raportach. Planowane działania obejmują również zwiększenie liczby jednostek, które będą mogły korzystać z uproszczeń dedykowanych dla podmiotów mikro i małych. Komitet Standardów Rachunkowości zajął się również zagadnieniem kompleksowego przeglądu wydanych Krajowych Standardów Rachunkowości oraz stanowisk, aby uzyskać informacje o potrzebie wprowadzenia uproszczeń w ustawie o rachunkowości. Księgowych, a także producentów oprogramowania czekają nowe wyzwania.

Opracowanie: Marta Dębska, RPE WKP

Źródło: www.ksiegowiprzyszlosci.pl, stan z 19.06.2017 r.

Od 1 stycznia do 31 maja 2017 roku z rejestru podatników VAT wykreślono 55.559 podmiotów. Najczęstszym powodem wykreślenia było zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej na okres co najmniej 6 kolejnych miesięcy – poinformowało Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację nr 12474.

Resort finansów zwrócił uwagę, że wykreślenie podatnika z rejestru podatników VAT nie dzieje się w sposób automatyczny, gdyż samo zaistnienie przesłanek jeszcze nie obliguje do dokonania tej czynności. Przed wykreśleniem podatnika z rejestru organ podatkowy powinien podjąć udokumentowaną próbę kontaktu z nim w celu wyjaśnienia, czy zachodzą przesłanki do wykreślenia go z rejestru.

Uruchomienie procedury wykreślenia z rejestru VAT następuje w wyniku braku wystarczających informacji o prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej lub też braku możliwości skontaktowania się z podatnikiem (lub jego pełnomocnikiem). W sytuacji, gdy dojdzie do wykreślenia podatnika z rejestru, warunkiem przywrócenia zarejestrowania wykreślonego podatnika jest podjęcie kontaktu z urzędem i złożenie wyjaśnień. Jeżeli podatnik udowodni, że przesłanki będące podstawą wykreślenia nie wystąpiły, rejestracja może zostać przywrócona.

Resort wyjaśnił ponadto, że mając na uwadze zagwarantowanie podatnikowi możliwości szybkiego wyjaśnienia przyczyn nieuzasadnionego w jego opinii wykreślenia z ww. rejestru, jak i skrócenie terminu przywrócenia rejestracji na potrzeby podatku od towarów i usług, ustawodawca odstąpił od konieczności administracyjnej drogi postępowania, co w konsekwencji nie daje możliwości złożenia odwołania od tej czynności.

Opracowanie: Jolanta Mazur, RPE WKP

Źródło: www.sejm.gov.pl, stan z 9.06.2017 r.

Rada Ministrów przyjęła propozycję wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej w 2018 r., przedłożoną przez ministra rodziny, pracy i polityki społecznej. Propozycje te rząd przedstawi Radzie Dialogu Społecznego do 15 czerwca 2017 r.

Rząd podkreśla, że obecna sytuacja ekonomiczna Polski pozwala na zrównoważone podnoszenie płacy minimalnej, adekwatnie do wzrostu gospodarczego i wzrostu produktywności pracy oraz spadku bezrobocia. Proponowany poziom minimalnego wynagrodzenia nie powinien negatywnie wpłynąć na rynek pracy.

Według prognozy Ministerstwa Finansów, wzrost gospodarczy w najbliższych latach utrzyma się na podobnym lub nieznacznie wyższym poziomie – w 2017 r. wzrost PKB powinien wynieść 3,6 proc., natomiast w roku przyszłym 3,8 proc.

Źródło: www.premier.gov.pl, stan z 7.06.2017 r.

Minimalne wynagrodzenie za pracę w 2018 r. ma wynieść 2080 zł. Oznacza to wzrost o 80 zł (4 proc.) w stosunku do 2017 r. Natomiast minimalna stawka godzinowa w 2018 r. ma wzrosnąć do 13,50 zł.

Rada Ministrów przyjęła propozycję wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej w 2018 r., przedłożoną przez ministra rodziny, pracy i polityki społecznej. Propozycje te rząd przedstawi Radzie Dialogu Społecznego do 15 czerwca 2017 r.

Rząd podkreśla, że obecna sytuacja ekonomiczna Polski pozwala na zrównoważone podnoszenie płacy minimalnej, adekwatnie do wzrostu gospodarczego i wzrostu produktywności pracy oraz spadku bezrobocia. Proponowany poziom minimalnego wynagrodzenia nie powinien negatywnie wpłynąć na rynek pracy.

Według prognozy Ministerstwa Finansów, wzrost gospodarczy w najbliższych latach utrzyma się na podobnym lub nieznacznie wyższym poziomie – w 2017 r. wzrost PKB powinien wynieść 3,6 proc., natomiast w roku przyszłym 3,8 proc.

Źródło: www.premier.gov.pl, stan z 7.06.2017 r.

Organy podatkowe będą na bieżąco weryfikować, a w uzasadnionych przypadkach podejmować działania kontrolne, w zakresie prawidłowości stosowanej stawki podatku VAT przy sprzedaży posiłków i dań gotowych przez placówki gastronomiczne – poinformował resort finansów i zalecił ich właścicielom sprawdzenie swoich rozliczeń.

W związku z sygnałami o nieprawidłowym stosowania stawki podatku VAT w przypadku sprzedaży posiłków i dań przez placówki gastronomiczne, resort finansów przypomniał, że zasady stosowania właściwej stawki VAT – w szczególności 5 proc. lub 8 proc. – przy takiej sprzedaży określa interpretacja ogólna ministra finansów z 24.06.2016 r.

Dla zastosowania prawidłowej stawki VAT przy sprzedaży posiłków i dań przez placówki gastronomiczne, ważne jest prawidłowe zaklasyfikować danej czynności. O zaliczeniu sprzedaży do klasy PKWiU 10.85 Gotowe posiłki i dania, czy do działu PKWiU 56 Usługi związane z wyżywieniem, decyduje to, czy oferowane produkty są w pełni przyrządzone i serwowane jako posiłek gotowy do bezpośredniego spożycia, czy też nie są przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji (np. są zamrożone lub pakowane próżniowo i etykietowane z przeznaczeniem na sprzedaż).

Posiłki sprzedawane przez różnego rodzaju placówki gastronomiczne, które są przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji, nie mogą korzystać z 5 proc. stawki podatku od towarów i usług, ponieważ nie są klasyfikowane w grupowaniu PKWiU 10.85.1. Produkty takie, co do zasady, są opodatkowane 8 proc. stawką VAT, z zastrzeżeniem wyjątków, do których ma zastosowanie podstawowa stawka tego podatku.

Jak sugeruje resort finansów, przedsiębiorcy, u których występuje sprzedaż we wskazanym zakresie, powinni przeanalizować stosowaną stawkę podatku VAT z uwzględnieniem wyjaśnień zawartych w interpretacji z 24.06.2016 r. Jeżeli dotychczas stosowana stawka była nieprawidłowa, należy rozliczyć ją prawidłowo i złożyć korektę deklaracji, gdyż organy podatkowe będą na bieżąco weryfikować, a w uzasadnionych przypadkach podejmować działania kontrolne w tym zakresie.

Opracowanie: Jolanta Mazur, RPE WKP

Źródło: www.mf.gov.pl, stan z 6.06.2017 r.

Od 11.06.2017 roku obywatele Ukrainy posiadający ważne paszporty biometryczne i spełniający inne warunki wjazdu określone w odrębnych przepisach zostaną zwolnieni z obowiązku posiadania wizy przy przekraczaniu granic zewnętrznych, gdy ich całkowity pobyt nie przekroczy 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu.

Liberalizacja ta nie dotyczy wjazdu do Wielkiej Brytanii i Irlandii. Należy pamiętać, że do tego okresu wliczane są również poprzednie pobyty krótkoterminowe cudzoziemca, np. na podstawie uprzednio posiadanej wizy Schengen.

Zniesienie obowiązku wizowego nie oznacza zwolnienia z konieczności spełnienia pozostałych warunków wjazdu określonych w Kodeksie Granicznym Schengen. Obywatele Ukrainy będą musieli nie tylko posiadać ważny paszport biometryczny, ale również uzasadnić cel i warunki planowanego pobytu oraz posiadać wymagane środki finansowe. Nie mogą również widnieć w bazach danych jako osoby, wobec których dokonano wpisu do celów odmowy wjazdu i stanowić zagrożenia dla porządku publicznego i bezpieczeństwa wewnętrznego.

Co ważne – pobyt bez obowiązku posiadania wizy nie może trwać dłużej niż 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu. Do 90 dni wliczane będą również poprzednie pobyty krótkoterminowe cudzoziemca np. na podstawie uprzednio posiadanej wizy Schengen (również sprzed 11 czerwca!). Zgodnie z regulacjami unijnymi wszystkie pobyty krótkoterminowe są sumowane.

Obywatele Ukrainy przekraczający granicę w ruchu bezwizowym będą mogli wykonywać pracę na terytorium Polski pod warunkiem posiadania odpowiednich dokumentów do realizacji tego celu, np. oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy lub odpowiedniego zezwolenia na pracę.

Ważną kwestią jest pobyt na terytorium RP cudzoziemców w trakcie toczącego się przed wojewodą postępowania o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, pobyt stały lub pobyt rezydenta długoterminowego UE. W przypadku gdy wniosek został złożony w terminie oraz nie zawiera braków formalnych (lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie) wówczas w dokumencie podróży wnioskodawcy zostaje umieszczana stosowna stampila.

Posiadanie w paszporcie stampili potwierdzającej złożenie w terminie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt nie jest podstawą do przekroczenia granicy państwowej na wjazd do RP. W przypadku gdy cudzoziemiec posiada w dokumencie podróży ww. stampilę, jest uprawniony do wjazdu na terytorium Polski w ruchu bezwizowym wyłącznie, jeżeli nie wykorzystał w okresie przed procedurą i w jej trakcie 90 dni pobytu w okresie 180-dniowym. Jeżeli okres pobytu w ruchu bezwizowym został wykorzystany, ponowny wjazd do RP może nastąpić na podstawie wizy długoterminowej.

Do obliczenia dozwolonego okresu pobytu w ramach ruchu bezwizowego nie wlicza się okresu pobytu na samej stampili, natomiast należy mieć na uwadze, że okres pobytu na stampili rozpoczyna się nie z dniem jej otrzymania, lecz z dniem wyczerpania okresu pobytu, do którego cudzoziemiec był uprawniony w ramach ruchu bezwizowego. To oznacza, że dopiero po wykorzystaniu całego okresu pobytu przysługującego w ramach ruchu bezwizowego, następuje płynne przejście na uprawnienia wynikające ze złożenia w terminie wniosku na pobyt czasowy, pobyt stały lub pobyt rezydenta długoterminowego UE.

Obowiązek wizowy dla obywateli Ukrainy jest konsekwencją wejścia w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/850 z dnia 17 maja 2017 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. UE L 133 z dnia 22 maja 2017 r.).

Dodatkowo Krajowa Administracja Skarbowa wraz ze Strażą Graniczną przypomina o rozwiązaniach ułatwiających przekraczanie granicy, prezentowanych na portalu granica.gov.pl. W Systemie „Zwrot VAT dla Podróżnych” przetwarzane są imienne dokumenty (tzw. TAX FREE) towarzyszące towarom wywożonym poza obszar celny Unii Europejskiej. Podróżny uzyskując potwierdzenie na granicy przez organy celne wywozu towarów zgodnie z dokumentem TAX FREE nabywa prawo do zwrotu podatku VAT. Jednak kwota minimalnej łącznej wartości zakupów, przy której podróżny może żądać zwrotu podatku od towarów i usług, wynosi 300 zł.

Opracowanie: Michał Malinowski, RPE WKP

Źródło: www.mf.gov.pl, stan z 5.06.2017 r.