Projekt ustawy w tej sprawie przygotowało Ministerstwo Rozwoju. Przedstawiciel spadkobierców będzie samodzielnie prowadził przedsiębiorstwo w zakresie czynności zwykłego zarządu, a gdy czynność przekracza zwykły zarząd, wystąpi o zgodę do sądu. Będzie miał także prawo regulowania należności publicznoprawnych za zmarłego przedsiębiorcę.

Umożliwi to tymczasowe prowadzenie firmy zmarłego przedsiębiorcy na zasadach zbliżonych do dotychczasowych i zwiększy szanse na efektywne wykorzystanie dorobku gospodarczego zmarłego.

Monika Sewastianowicz

W trakcie rozpoczynającego się 20 lipca br. posiedzenia Senat będzie pracował nad ustawą wprowadzającą nowy podatek o charakterze przychodowym od sprzedaży detalicznej, czyli sprzedaży dokonywanej na rzecz konsumentów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych).

Podatnikami tego podatku będą sprzedawcy detaliczni. Zapłacony przez nich podatek będzie stanowił u nich koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym. Przychód ze sprzedaży detalicznej nie będzie obejmował należnego podatku VAT. W podstawie opodatkowania nie będzie uwzględniana sprzedaż na rzecz przedsiębiorców. Podstawę opodatkowania stanowić będzie osiągnięta w danym miesiącu nadwyżka przychodu ze sprzedaży detalicznej ponad kwotę 17 mln zł. Podatnicy, którzy przekroczą tę kwotę, będą musieli złożyć deklarację podatkową i płacić podatek.

Podatek od sprzedaży detalicznej będzie podatkiem progresywnym. Będą dwie stawki i dwa progi podatkowe: 0,8 proc. od nadwyżki przychodu w przedziale od 17 do 170 mln zł miesięcznie i 1,4 proc. od nadwyżki przychodu ze sprzedaży przekraczającej 170 mln zł miesięcznie.

Z nowego podatku, potocznie zwanego podatkiem od marketów, wyłączona będzie sprzedaż detaliczna m.in. węgla kamiennego, gazu ziemnego (gazu przeznaczonego do butli gazowych) i olejów napędowych używanych do celów opałowych. Nowy podatek nie będzie również dotyczył leków oraz wyrobów medycznych refundowanych ze środków publicznych.

Ustawa wejdzie w życie z dniem 1 września br.

Jolanta Mazur

Redakcja Publikacji Elektronicznych WK

Prezydent podpisał nowelizację z 7 lipca 2016 r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (tzw. pakiet paliwowy). Zmiany mają na celu zapobieganie wyłudzaniu podatku VAT w wewnątrzwspólnotowym obrocie paliwami ciekłymi.

Zgodnie z nowelizacją obowiązek zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw płynnych będzie powstawał w ciągu 5 dni od momentu wprowadzenia paliwa do kraju, a podstawą naliczania podatku będzie aktualna cena paliwa ogłaszana w Biuletynie Informacji Publicznej resortu finansów. Zapłacony w ten sposób podatek będzie pomniejszał podatek należny do zapłaty wynikający z deklaracji podatkowej. W przypadku nabyć wewnątrzwspólnotowych paliw płynnych – realizowanych z wykorzystaniem składu podatkowego lub zarejestrowanego odbiorcy – podmioty te będą płatnikiem podatku VAT.

Zmiany w ustawie o podatku akcyzowym ograniczają wykonywanie funkcji usługowej przez składy podatkowe i zarejestrowanych odbiorców. Usługi będą mogły być świadczone wyłącznie na rzecz podmiotów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce lub podmiotów zagranicznych mających oddział z siedzibą w naszym kraju. Rozwiązanie to będzie dotyczyć wyłącznie nabywania paliw silnikowych i nie obejmie paliw zwolnionych z akcyzy.

Nowelizacja wprowadza też nowe regulacje w ustawie – Prawo energetyczne. Ich celem jest uszczelnienie systemu koncesjonowania obrotu paliwami płynnymi z zagranicą. Nowelizacja zwiększa także wymagania dotyczące wiarygodności podmiotów wykonujących działalność koncesjonowaną oraz uprawnienia prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w procesie badania rzetelności podmiotów ubiegających się o koncesję na obrót paliwami płynnymi. Zgodnie z ustawą koncesje na obrót paliwami z zagranicą będą przyznawane wyłącznie podmiotom posiadającym siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce albo przedsiębiorstwom zagranicznym, które zarejestrowały oddział w naszym kraju i za jego pośrednictwem będą wprowadzać do Polski paliwa płynne.

Nowe przepisy mają obowiązywać od 1 sierpnia 2016 r.

Jolanta Mazur

Redakcja Publikacji Elektronicznych WK

Sejm przyjął ustawę wprowadzającą minimalną stawkę godzinową. Ustawa zakłada, że od 1 stycznia 2017 r. będzie obowiązywać minimalna stawka godzinowa w wysokości ponad 12 zł dla pracujących na określonych umowach zlecenia oraz umowach o świadczenie usług, w tym samozatrudnionych – informuje resort pracy. Ustawa będzie teraz przedmiotem prac Senatu.

Ponieważ ta kwota ma być waloryzowana co roku w zależności od wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę na etacie. W przypadku przyjęcia minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2017 r. w wysokości 2000 zł minimalna stawka godzinowa wyniosłaby 13 zł.

Ilu pracowników dotyczy zmiana?

Celem tej regulacji jest przeciwdziałanie nadużywaniu umów cywilnoprawnych oraz dodatkowa ochrona osób otrzymujących wynagrodzenie na najniższym poziomie. Według GUS wyłącznie na takich umowach pracuje 700 tys. Polaków, czyli 4,4 proc. zatrudnionych, a dla 400 tys. osób stanowią one dodatkowe źródło dochodów. Większość z nich nie mogła wybrać innej formy pracy. 1,36 mln osób otrzymywało w 2014 r. wynagrodzenie brutto nieprzekraczające płacy minimalnej.

Kogo obejmie nowa stawka?

Minimalna stawka godzinowa będzie miała zastosowanie do umów, o których mowa w art. 734 i art. 750 Kodeksu cywilnego, wykonywanych przez przyjmującego zlecenie lub świadczącego usługi; obejmie także samozatrudnionych, którzy jednoosobowo świadczą usługi dla firm.

Stawka godzinowa nie będzie dotyczyła jednak osób, które same decydują o miejscu i czasie wykonywania pracy i jednocześnie przysługuje im wynagrodzenie prowizyjne. Wyłączono także określone umowy opiekuńcze – np. zawierane w ramach prowadzenia rodzinnego domu pomocy dotyczące opieki nad dzieckiem w pieczy zastępczej czy opieki nad grupą osób podczas wycieczek trwających dłużej niż jeden dzień.

Czy będzie różnicowanie minimalnego wynagrodzenia za pracę w zależności od stażu pracy?

Projekt likwiduje przepisy różnicujące wysokość minimalnego wynagrodzenia dla pracownika etatowego ze względu na staż pracy. Obecnie pracownik w pierwszym roku pracy musi otrzymać co najmniej 80 proc. płacy minimalnej. Po zmianach wszyscy pracownicy – niezależnie od stażu pracy – będą otrzymywać minimalne wynagrodzenie w jednakowej, pełnej wysokości. Rozwiązanie to znosi dyskryminację młodych ludzi na rynku pracy.

Czy można zrezygnować z płacy minimalnej?

Zatrudniony (na umowie zlecenia lub o świadczenie usług) nie będzie mógł się zrzec prawa do minimalnej stawki godzinowej lub przenieść go na inną osobę. Ma to chronić zleceniobiorcę przed próbami omijania tej regulacji przez zleceniodawcę. Jeśli kilka osób świadczy usługę wspólnie, każdej z nich przysługuje minimalna stawka godzinowa. Wynagrodzenie wynikające z zastosowania minimalnej stawki godzinowej musi być wypłacane w formie pieniężnej.

Czy dotyczy to również przetargów publicznych?

Sposób potwierdzania liczby godzin pracy ma być ustalany między zleceniodawcą a zleceniobiorcą. W przypadku braku takich ustaleń zleceniobiorca będzie przekazywał zleceniodawcy informację o liczbie godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług. Minimalna stawka godzinowa ma być stosowana również przy przetargach publicznych.

Kto będzie nadzorował przestrzeganie przepisów?

Ustawa przewiduje zmiany w ustawie o Państwowej Inspekcji Pracy. Znalazły się w niej przepisy nakładające na PIP zadania oraz uprawnienia w zakresie kontroli przestrzegania obowiązku zapewnienia minimalnej stawki godzinowej. Za naruszenie przepisów o płacy minimalnej przewidziano kary od 1000 do 30.000 zł.

Źródło: www.mpips.gov.pl, stan z dnia 8 lipca 2016 r.

6 lipca Sejm uchwalił ustawę o podatku od sprzedaży detalicznej. Za ustawą głosowało 234 posłów, przeciw było 207, dwóch wstrzymało się od głosu. Ustawa przewiduje dwa progi podatkowe i kwotę wolną od opodatkowania na poziomie 17 mln zł miesięcznie. Teraz ustawa trafi do Senatu.

Zgodnie z ustawą, przedmiotem opodatkowania będzie miesięczny przychód ze sprzedaży detalicznej, czyli sprzedaży dokonywanej na rzecz konsumentów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych). Przychód ze sprzedaży detalicznej nie będzie obejmował należnego podatku VAT. W podstawie opodatkowania nie będzie uwzględniana sprzedaż na rzecz przedsiębiorców.

Ustawa przewiduje kwotę wolną od opodatkowania na poziomie 17 mln zł miesięcznie. Podatnicy, którzy przekroczą tę kwotę, będą płacili podatek i będą musieli złożyć deklarację podatkową. Podatek od sprzedaży detalicznej będzie podatkiem progresywnym. Będą dwie stawki i dwa progi podatkowe: 0,8 proc. od nadwyżki przychodu w przedziale od 17 do 170 mln zł miesięcznie i 1,4 proc. od nadwyżki przychodu ze sprzedaży przekraczającej 170 mln zł miesięcznie.

Podatnikami nowego podatku będą sprzedawcy detaliczni dokonujący zbycia towarów. Zapłacony przez nich podatek będzie stanowił u nich koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym. Zgodnie z ustawą, z nowego podatku wyłączona będzie sprzedaż detaliczna m.in.: węgla kamiennego, gazu ziemnego (gazu przeznaczonego do butli gazowych) i olejów napędowych używanych do celów opałowych. Nowy podatek nie będzie również dotyczył m.in. leków oraz wyrobów medycznych refundowanych ze środków publicznych.

Posłowie odrzucili poprawkę opozycji przesuwającą termin wejścia w życie ustawy na 1 stycznia 2017 roku i zdecydowali o przesunięciu terminu wejścia w życie ustawy z 1 sierpnia na 1 września 2016 roku.

Opracowanie: Jolanta Mazur, RPE WK

Źródło: www.sejm.gov.pl, stan z dnia 7 lipca 2016 r.

Opieka pedagogiczna na koloniach jest niezbędna, niemniej celem organizowania kolonii jest wypoczynek dzieci i młodzieży. Tak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 8 czerwca 2016 r.

Sprawa dotyczyła możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT usług organizacji półkolonii i kolonii dla dzieci. W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwrócił się przedsiębiorca, który chce organizować usługi w zakresie opieki nad dziećmi w formie półkolonii oraz kolonii letnich i zimowych. Półkolonie organizowane będą jako kilkudniowe turnusy bez noclegu. Opiekunowie codziennie przywozić będą dzieci na kilkugodzinne zajęcia, po czym codziennie dzieci będą zabierane do domu. Dzieci przez cały czas trwania zajęć przebywać będą pod opieką wychowawców na terenie wynajętej placówki, gdzie półkolonie będą miały miejsce. Organizator zapewni w ramach usługi należytą opiekę, zajęcia edukacyjne, profilaktyczne, przewidziane w programie oraz posiłki.

Z kolei kolonie organizowane będą jako kilkudniowe turnusy z noclegiem. Organizator zapewni transport, nocleg oraz wyżywienie. Dzieci podczas trwania zajęć przebywać będą pod opieką wychowawców na terenie placówki, gdzie kolonie będą miały miejsce. Będą uczestniczyć w zajęciach edukacyjnych i profilaktycznych.

Rodzice nie będą uiszczać opłaty za uczestnictwo w półkoloniach i koloniach. Udział w nich będzie finansowany przez ośrodki opieki społecznej, urząd gminy lub urząd miasta ze środków unijnych lub budżetu państwa.

Przedsiębiorca zapytał fiskusa, czy opisane usługi organizowania półkolonii oraz kolonii dla dzieci na podstawie przepisów o systemie oświaty mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT.

Sam przedsiębiorca uważa, że takie zwolnienie mu przysługuje, bowiem usługi wykonywane są w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty.

Fiskus zgodził się tylko w części. Organ wskazał, że ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT korzystają tylko świadczone przez przedsiębiorcę usługi organizowania półkolonii dla dzieci. Zwolnienie od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o VAT, ma charakter podmiotowo-przedmiotowy, zatem warunkiem jego zastosowania jest to, by dany podmiot wykonywał usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą w formach i na zasadach określonych w odpowiednich przepisach. Przedsiębiorca, organizując półkolonie dla dzieci, będzie spełniał wymagania przewidziane w art. 92c ustawy o systemie oświaty oraz w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży. Dla zwolnienia organizowane półkolonie dla dzieci muszą jeszcze zostać zgłoszone kuratorowi oświaty, aby ich realizacja podlegała nadzorowi i kontroli przez kuratorium.

Inaczej rzecz wygląda w przypadku kolonii. Tu fiskus uznał, że organizowanie kolonii nie może w całości korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT. Owszem, opieka pedagogiczna w przypadku kolonii jest także niezbędna, niemniej celem organizowania kolonii/obozu jest wypoczynek dzieci i młodzieży. Kolonie dla dzieci mają wszelkie cechy charakterystyczne dla usług turystycznych, dla których ustawa o podatku od towarów i usług określa szczególny sposób opodatkowania przewidziany w art. 119 ustawy o VAT.

Zatem organizacja przedmiotowych kolonii, w ramach, których uczestnikom zostanie zapewnione transport, wyżywienie, nocleg w placówce, bilety wstępu na basen, do muzeum, kina, teatru, zoo oraz prowadzenie zajęć profilaktycznych, edukacyjnych, opieki na dziećmi – jest świadczeniem złożonym, składającym się z towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści uczestników, co w konsekwencji stanowi usługi turystyki, opodatkowane według szczególnej procedury określonej w art. 119 ustawy o VAT na zasadzie marży przy zastosowaniu stawki wynikającej z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w wysokości 23%. Ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o VAT korzystają świadczone usługi opieki wychowawczej, jeżeli stanowią usługi opieki nad dziećmi i młodzieżą i opieka ta sprawowana jest w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty. Zatem w stosunku do usług organizowania kolonii dla dzieci zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT nie będzie miało zastosowania w odniesieniu do całej usługi organizowania kolonii, a jedynie do – świadczonej w jej ramach – usługi w zakresie opieki nad dziećmi wykonywanej w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 czerwca 2016 r., sygn. IBPP1/4512-155/16/MG

Opracowanie: Michał Malinowski, RPE WK

Źródło: www.mf.gov.pl, stan z dnia 4 lipca 2016 r.

Od 1 stycznia 2017 r. podatek dochodowy od osób prawnych płacony przez małych przedsiębiorców zostanie obniżony z 19 do 15 proc. – zakłada projekt nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przyjęty wczoraj przez Radę Ministrów.

Zgodnie z nowymi regulacjami niższa stawka podatku CIT obejmie tzw. małych podatników, u których wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym równowartości w złotych 1,2 mln euro. Rozwiązanie to będzie również dotyczyć podatników rozpoczynających działalność. Preferencyjną stawką podatku nie zostaną objęte podatkowe grupy kapitałowe.

Jak twierdzą projektodawcy, zachowanie większej części dochodu przez małe firmy pozytywnie wpłynie na ich rozwój, umocni pozycję rynkową względem dużych przedsiębiorstw oraz zwiększy ich konkurencyjność. W perspektywie długookresowej rozwiązanie to powinno przyczynić się do przyspieszenia tempa rozwoju gospodarczego Polski oraz stworzenia sprzyjających warunków do zwiększenia przedsiębiorczości.

Projekt zawiera także przepisy, które uniemożliwią skorzystanie z preferencyjnej stawki podatkowej przedsiębiorcom, którzy np. podzielą firmę tylko po to, aby skorzystać z obniżonej stawki CIT.

W projekcie zaproponowano również zmiany doprecyzowujące obecne przepisy, tak aby wyeliminować wątpliwości interpretacyjne mogące skutkować unikaniem opodatkowania niektórych dochodów. Zaproponowano m.in. zmianę zasad ustalania przychodu z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Doprecyzowano również przypadki, w których dochód podatnika podlegającego ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu uznaje się za uzyskany na terytorium Polski.

Wprowadzenie preferencyjnego opodatkowania w CIT z pominięciem PIT bierze pod uwagę obowiązujące zasady opodatkowania dochodów (przychodów) osiąganych z działalności gospodarczej przez osoby fizyczne. Mogą one korzystać z opodatkowania na zasadach ogólnych, czyli według skali podatkowej: 18 proc. i 32 proc. lub liniowo 19 proc. albo według uproszczonych, zryczałtowanych form opodatkowania, tj. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych lub karty podatkowej.

Jak oszacowano w projekcie, z obniżonej 15 proc. stawki CIT będzie mogło skorzystać ok. 90 proc. podatników, czyli blisko 400 tys. firm.

Ubytek dochodów budżetowych w pierwszym roku obowiązywania regulacji, spowodowany stosowaniem 15 proc. stawki CIT, w wysokości ok. 270 mln zł rocznie, zostanie skompensowany dodatkowymi dochodami wynikającymi z uszczelnienia systemu podatkowego.

Opracowanie: Katarzyna Bogucka, RPE WK

Źródło: www.premier.gov.pl, stan z dnia 22 czerwca 2016 r.

Prezydent podpisał nowelizację ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Nowelizacja zakłada, że wartość transakcji, która uprawnia przedsiębiorców do dokonywania płatności bez użycia rachunku płatniczego, zostanie obniżona z 15 tys. euro do 15 tys. zł.

Transakcje w walutach obcych będą przeliczane na złote według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Ponadto, nowelizacja zawiera rozwiązania podatkowe, które mają ograniczyć zjawisko dokonywania płatności z naruszeniem ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a więc z pominięciem rachunku bankowego. Wprowadzone zostały sankcje za nieprzestrzeganie obowiązku realizacji płatności bezgotówkowych powyżej dozwolonego limitu. Przedsiębiorca, który zapłaci gotówką za transakcję powyżej 15 tys. zł, nie będzie mógł zaliczyć jej do kosztów uzyskania przychodów, albo będzie musiał zwiększyć przychody w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania.

Zgodnie z przepisem przejściowym, zmieniane regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają zastosowanie do płatności dokonywanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2016 r. Jednocześnie rozwiązanie to nie będzie miało zastosowania do płatności wynikających z transakcji zawartych przed dniem 1 stycznia 2017 r., jeżeli wartość transakcji nie przekracza dotychczasowego (15 tys. euro) limitu. Dodatkowo, nowych zasad związanych z korektą nie będzie stosowało się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem wejście w życie ustawy.

Celem zmian jest upowszechnienie obrotu bezgotówkowego jako bezpieczniejszego, a tym samym zwiększenie przejrzystości obrotu gospodarczego. Nowe przepisy umożliwią uczciwą konkurencję między przedsiębiorcami – będą korzystne dla tych, którzy prawidłowo ewidencjonują swoje dochody, czyli nie prowadzą działalności w tzw. szarej strefie. Zmiany powinny ułatwić również kontrolę skarbową przepływów finansowych, a tym samym usprawnić proces opodatkowania dochodów oraz właściwego rejestrowania obrotu dla potrzeb VAT.

Nowe regulacje będą obowiązywać od 1 stycznia 2017 r.

Opracowanie: Katarzyna Bogucka, RPE WK

Źródło: www.prezydent.pl, stan z dnia 1 czerwca 2016 r.

Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przekazało do Banku Gospodarstwa Krajowego dodatkowe 60 mln zł dla osób planujących założenie własnej działalności gospodarczej oraz przedsiębiorców planujących stworzenie miejsc pracy dla osób bezrobotnych. Na realizację Programu „Pierwszy biznes – Wsparcie w starcie” przekazano w sumie ponad 264 mln zł.

Z jakiego wsparcia można skorzystać?

•      niskooprocentowane pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej. Maksymalna kwota pożyczki to ponad 81,3 tys. zł. Pożyczka udzielana jest na okres 7 lat;

•      niskooprocentowane pożyczki na tworzenie nowych miejsc pracy dla osób bezrobotnych. Maksymalna kwota pożyczki to ponad 24,4 tys. zł;

•      bezpłatne szkolenia i doradztwo dla pożyczkobiorców.

Kto może skorzystać z pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej?

•   absolwenci szkół i wyższych uczelni,

•   studenci ostatnich lat studiów,

•   bezrobotni.

Kto może ubiegać się o pożyczkę na tworzenie nowych miejsc pracy?

•      absolwenci szkół i wyższych uczelni, studenci ostatnich lat studiów, bezrobotni, w tym pożyczkobiorcy korzystający z pożyczek na podjęcie działalności gospodarczej (po co najmniej 3 miesiącach spłacania rat kapitałowo-odsetkowych),

•      podmioty prowadzące działalność gospodarczą, żłobki i kluby dziecięce, niepubliczne szkoły i przedszkola.

Gdzie zgłosić się po pożyczkę?

Pożyczki udzielane są za pośrednictwem pośredników finansowych. Działają oni na terenie całego kraju, który podzielony został na regiony i makroregiony. Dzięki temu zapewniono łatwy dostęp do programu. Lista pośredników finansowych wraz z danymi kontaktowymi zamieszczona jest na stronie internetowej www.wsparciewstarcie.bgk.pl.

Dzięki programowi otwarto już ponad 2,2 tys. nowych firm. Udzielono także 55 pożyczek na utworzenie stanowiska pracy dla zarejestrowanych bezrobotnych. Łącznie na ten cel przeznaczono prawie 140 mln zł.

Pożyczki przeznaczane są najczęściej na otwarcie działalności usługowej (1264 umów) oraz handlu (615 umów). Ponad 10% wszystkich działalności stanowi szeroko rozumiany sektor produkcji oraz sektor budowlany.

Szczegółowe informacje o programie „Pierwszy biznes – Wsparcie w starcie” dostępne są na stronie:  www.wsparciewstarcie.bgk.pl.

Źródło: www.mpips.gov.pl, stan z dnia 25 maja 2016 r.

Z dniem 19 maja wchodzą w życie przepisy ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw. Nowelizacja wprowadza „pakiet” ułatwień związanych z zakładaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej za pośrednictwem Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Nowe przepisy ograniczają przede wszystkim liczbę danych wymaganych we wniosku o zawieszenie działalności gospodarczej. Wprowadzona została także możliwość „rezygnacji” z wpisu w CEIDG przed rozpoczęciem wykonywania działalności gospodarczej.

Nowelizacja pozwoli również na ograniczenie liczby postępowań administracyjnych związanych ze sprostowaniami czy wykreśleniami wpisów, dzięki temu, że pracownicy urzędów gmin mogą już samodzielnie poprawiać błędy we wnioskach przedsiębiorców. Wprowadzony został także automatyczny mechanizm wykreślania przedsiębiorcy z CEIDG.

Dodatkowo, do katalogu danych kontaktowych podlegających wpisowi dodany został numer telefonu oraz numer faxu przedsiębiorcy oraz dodatkowe informacje dotyczące upadłości i postępowania restrukturyzacyjnego. O ujawnieniu danych kontaktowych zadecyduje przedsiębiorca.

Aby wyeliminować zakładanie fikcyjnych firm, wprowadzono obowiązek posiadania tytułu prawnego do nieruchomości podlegających wpisowi do CEIDG. Tytułu tego nie dołącza się do wniosku o wpis do CEIDG, natomiast trzeba go przedstawić organowi ewidencyjnemu na jego wezwanie w ciągu 7 dni od doręczenia wezwania. Jego niedostarczenie spowoduje wykreślenie przedsiębiorcy z rejestru.

Nowe przepisy uporządkowały również tryb przekazywania informacji dotyczących upadłości i zakazów pomiędzy CEIDG, sądami upadłościowymi oraz Krajowym Rejestrem Karnym.

Opracowanie: Katarzyna Bogucka, RPE WK

Źródło: www.rcl.gov.pl, stan z dnia 19 maja 2016 r.

Po wejściu w życie w dniu 22 lutego 2016 r. nowych przepisów pracodawca w przypadku zawarcia umów na czas określony, zawartych w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym, wykonywania pracy przez okres kadencji lub zaistnienia rzeczywistych obiektywnych potrzeb pracodawcy, jest zobowiązany wprowadzać do ich treści informacje o celu lub okolicznościach, dla jakich zostały one zawarte. O te same informacje pracodawca jest zobowiązany uzupełnić trwające w dniu 22 lutego 2016 r. umowy na czas określony, zawarte w związku z wyżej wymienionymi przesłankami. Ponadto pracodawca jest zobowiązany zaktualizować informację o warunkach zatrudnienia, informując pracownika, o obowiązującej w jego przypadku długości okresu wypowiedzenia, wynikającej z art. 36 k.p.

Zgodnie z art. 25¹ k.p. w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 lutego 2016 r., okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony oraz łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Ograniczenia te nie mają jednak zastosowania do umów o pracę zawartych na czas określony:

1) w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy;

2) w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym;

3) w celu wykonywania pracy przez okres kadencji;

4) w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie.

W przypadku wyżej wymienionych umów trwających w dniu 22 lutego 2016 r. pracodawca zobowiązany jest w terminie 3 miesięcy (tj. do 21 maja 2016 r.) uzupełnić umowy o pracę poprzez zamieszczenie informacji o obiektywnych przyczynach uzasadniających zawarcie takich umów.

Wyżej wskazane obowiązki odnoszą się do wszystkich wspomnianych powyżej umów na czas określony, bez względu na długość okresu, na jaki zostały one zawarte (również do tych zawartych na okres krótszy niż 33 miesiące).

Z dniem 22 lutego 2016 r. utracił moc art. 33 k.p., określający 2-tygodniowy okres wypowiedzenia dla umów o pracę na czas określony zawartych na dłużej niż 6 miesięcy. Długość okresu wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony określa obecnie art. 36 k.p., mający dotychczas zastosowanie wyłącznie do umów o pracę na czas nieokreślony. Obecnie zatem pracodawca powinien zaktualizować informację o warunkach zatrudnienia, informując pracownika, o obowiązującej w jego przypadku długości okresu wypowiedzenia, wynikającej z art. 36 k.p. Aktualizację informacji o warunkach zatrudnienia pracodawca powinien sporządzić niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie zmiany. Jeżeli termin ten przypadłby po dacie rozwiązania stosunku pracy, aktualizacji należy dokonać do dnia zakończenia zatrudnienia (art. 29 § 3² k.p.).

Anna Sokołowska

Centrum Pomocy Profesjonalisty WK

Od lipca kontrolerzy podatkowi będą mogli wymagać od przedsiębiorców Jednolitego Pliku Kontrolnego, czyli ujednoliconych w formie dokumentów. Resort finansów szacuje, że dzięki JPK w pierwszym roku działania do budżetu wpłynie dodatkowe 200 mln zł.

Jednolity Plik Kontrolny to jedno z kilkudziesięciu działań przewidzianych na lata 2014-2017, mających uszczelnić system podatkowy.

– Do tej pory kontrole odbywały się w sposób tradycyjny. Przeprowadzali je przedstawiciele urzędu skarbowego, którzy przychodzili na kontrolę do firmy i badali dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W tej chwili poproszą o wygenerowanie specjalnego pliku, który nosi nazwę roboczą Jednolity Plik Kontrolny – mówi agencji informacyjnej Newseria Biznes Piotr Ciski, dyrektor zarządzający Sage. – Tak naprawdę to jest kilka plików. W sposób elektroniczny wszystkie informacje dotyczące działalności gospodarczej będą analizowane przez urzędy skarbowe.

Systemy księgowe mają zyskać nowe funkcjonalności – możliwość edycji ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych. W ten sposób kontrolerzy zyskują dostęp do danych w formacie łatwym do analizy, co przyspieszy kontrole i ograniczy wydruki papierowe, a w konsekwencji zmniejszy koszty funkcjonowania administracji podatkowej. Ma to poprawić efektywność kontroli podatkowych.

– Polski budżet w głównej mierze jest finansowany przez podatki. Wpływy z podatku VAT to prawie 50 proc. W związku z czym ustawodawca liczy na wzrost jego ściągalności. Biorąc pod uwagę doświadczenia innych krajów, w Portugalii wdrożenie podobnego rozwiązania spowodowało 13-proc. wzrost wpływów z podatku od towarów i usług – mówi Ciski.

Wdrożenie JPK wiązać się będzie dla firm z kosztami rzędu kilku tysięcy złotych. Na razie dotknie to tylko największych przedsiębiorców – zatrudniających więcej niż 250 pracowników lub wypracowujących powyżej 50 mln euro obrotu rocznie. Mali i średni będą mieli taki obowiązek od 1 lipca 2018 r., choć mogą wprowadzić to rozwiązanie wcześniej.

Jak wyjaśnia P. Ciski, przedsiębiorcy muszą przede wszystkim unowocześnić swój system informatyczny. Przedsiębiorcy muszą również uwzględnić koszt przeszkolenia personelu z tego, w jaki sposób JPK wygenerować i jak dokonać jego sprawdzenia przed wysłaniem do urzędu skarbowego.

Źródło: Newseria, stan z dnia 12 lutego 2016 r.

Obniżenie stawki podatku dochodowego od osób prawnych dla małych podatników do 15 proc. jest jednym z priorytetów podatkowych, zawartych w exposé Prezesa Rady Ministrów. Planuje się, iż zmiany w tym zakresie zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2017 r. – wyjaśnił Minister Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską nr 188.

W odpowiedzi na interpelację resort finansów przedstawił swoje plany w zakresie obniżenia stawki podatku dochodowego od osób prawnych dla podatników mających obrót roczny do 1,2 mln euro oraz ulgi dla przedsiębiorców wprowadzających polskie technologie.

W kwestii dotyczącej ulgi dla przedsiębiorców wprowadzających polskie technologie już od 1 stycznia 2016 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzone zostały regulacje dotyczące ulgi związanej z działalnością badawczo-rozwojową, na mocy ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (Dz. U. poz. 1767).

Nowe rozwiązania promują dokonywanie przez podatników wydatków na badania i rozwój (B+R) niezależnie od tego, iż mogą być one kwalifikowane do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Jak wyjaśnił resort finansów, w szczególności, wyższa wartość ulgi (20 proc.) dotyczy grupy mikro-, małych oraz średnich przedsiębiorców. W przypadku dużych przedsiębiorców ulga wynosi 10 proc. wartości wydatków kwalifikowanych. Natomiast w przypadku wydatków związanych z wydatkami kwalifikowanymi w postaci wynagrodzeń pracowników prowadzących działalność B+R, ulga wynosi 30 proc., niezależnie od rozmiaru przedsiębiorstwa podatnika.

W zakresie planowanych zmian w CIT Minister poinformował, że szczegóły projektu ustawy wraz z uzasadnieniem zostaną przedstawione zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi postępowania legislacyjnego. Planuje się, iż zmiany w tym zakresie zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2017 r.

Opracowanie: Katarzyna Bogucka, RPE WK

Źródło: www.sejm.gov.pl, stan z dnia 2 lutego 2016 r.

Resort finansów przypomniał, że od 1 stycznia 2016 r. niektóre organizacje pozarządowe oraz stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego mogą prowadzić uproszczoną ewidencję przychodów i kosztów na podstawie specjalnego rozporządzenia zamiast ewidencji rachunkowej wynikającej z ustawy o rachunkowości.

Rozporządzenie Ministra Finansów z 18 grudnia 2015 r. w sprawie prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów przez niektóre organizacje pozarządowe oraz stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego określa sposób prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów w celu określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, przez organizacje pozarządowe (tj. m.in. fundacje i stowarzyszenia), z wyłączeniem spółek kapitałowych, oraz stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego.

Główne wymagania stawiane podatnikom, którzy mogą prowadzić uproszczoną ewidencję, określa art. 10a ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Mogą to być te jednostki, które łącznie spełniają następujące warunki:

1) działają w sferze zadań publicznych określonych w art. 4 ust. 1 tej ustawy,

2) nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej,

3) nie posiadają statusu organizacji pożytku publicznego,

4) osiągają przychody wyłącznie z działalności nieodpłatnej pożytku publicznego, z tytułu składek członkowskich, darowizn, zapisów, spadków, dotacji, subwencji, przychodów pochodzących z ofiarności publicznej, z działalności odpłatnej pożytku publicznego, sprzedaży towarów i usług, sprzedaży, najmu lub dzierżawy składników majątkowych, z tytułu odsetek od środków pieniężnych na rachunkach bankowych lub rachunkach w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, prowadzonych w związku z wykonywaną działalnością, w tym także odsetek od lokat terminowych oraz innych form oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, tworzonych na rachunkach,

5) w roku poprzedzającym rok wyboru prowadzenia uproszczonej ewidencji osiągnęły przychody wyłącznie z tytułów wymienionych w pkt 4, w wysokości nieprzekraczającej 100.000 zł. Spełnienie tego wymogu nie ma zastosowania w roku podatkowym, w którym jednostka rozpoczęła działalność.

Podatnik nie ma obowiązku prowadzenia uproszczonej ewidencji lecz może ją prowadzić poprzez jej wybór. Przy czym jeżeli kontynuuje działalność, to o wyborze prowadzenia uproszczonej ewidencji zawiadamia naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania CIT, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, w którym rozpoczyna prowadzenie uproszczonej ewidencji. Jeżeli natomiast rozpoczyna działalność, to o wyborze prowadzenia uproszczonej ewidencji zawiadamia naczelnika urzędu skarbowego w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności. W obu przypadkach zawiadomienie o prowadzeniu uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów dotyczy także lat następnych.

W razie gdy podatnik prowadzący uproszczoną ewidencję rezygnuje z prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów albo nie spełnia warunków określonych w art. 10a ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie uprawniających do prowadzenia uproszczonej ewidencji, to jest obowiązany zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego, w terminie 14 dni od końca ostatniego miesiąca, w którym prowadzi uproszczoną ewidencję przychodów i kosztów.

Opracowanie: Jolanta Mazur, RPE WK

Źródło: www.finanse.mf.gov.pl, stan z dnia 29 stycznia 2016 r.