Jeśli pracodawca uzależnia zatrudnienie kandydata od założenia przez niego osobistej działalności gospodarczej, to wówczas zamiar stron, treść, charakter i sposób realizacji umowy mogą przemawiać przeciwko uznaniu jej za umowę o pracę.

Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 25 kwietnia 2014 r., II PK 200/13 w sprawie pracownika, który starał się o zatrudnienie na lotnisku w obsłudze lotów oraz w charakterze tłumacza. Gdy przystąpił do rozmów rekrutacyjnych pracodawca poinformował go, że warunkiem zawarcia umowy będzie zarejestrowanie przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej. A zatem miałoby to być typowe tzw. samozatrudnienie. W toku rekrutacji kandydat był poddany testom psychologicznym, pracodawca skierował go na szkolenie, które pokrył zatrudniający. W końcu strony doszły do porozumienia. Najpierw zawarły umowę ustną, a potem podpisały umowę o świadczenie usług. Na jej podstawie wykonywał zlecone przez pracodawcę czynności związane z obsługą lotów pasażerskich i tłumaczeniami językowymi. Dostał od niego sprzęt niezbędny do wykonywania umowy. Przełożony wydawał mu bieżące polecenia dotyczące czasu i rodzaju pracy do wykonania oraz organizował regularne szkolenia z bezpieczeństwa ruchu lotniczego.

Po wypowiedzeniu umowy przez pracodawcę, tłumacz zażądał zapłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę oraz zapłaty trzynastych pensji, twierdząc, że w rzeczywistości był zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Gdy pracodawca odmówił, wystąpił do sądu z powództwem o ustalenie stosunku pracy. Sąd I instancji uznał, że strony łączył stosunek pracy i uwzględnił roszczenie powoda co do ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, oddalił zaś roszczenie o dodatkowe wynagrodzenie roczne oraz odprawę. Zdaniem sądu, stosunek między stronami miał niewątpliwie wszystkie cechy stosunku pracy określone w art. 22 k.p. Od wyroku odwołały się obie strony. Sąd II instancji uznał jednak, że sporny stosunek prawny stron miał charakter cywilnoprawny.

Sprawa trafiła więc do Sądu Najwyższego, który podzielił stanowisko sądu apelacyjnego. Uznał on, że strony zawarły umowę o świadczenie usług, w której powód korzystał z przymiotu, praw i obowiązków podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Jeszcze przed rozpoczęciem pracy wiedział i miał świadomość, że wykonywanie czynności w sektorze lotów wiąże się z koniecznością prowadzenia działalności gospodarczej. Skoro warunkiem zawarcia umowy było samozatrudnienie powoda w ramach uprzednio zarejestrowanej przez niego działalności gospodarczej, to nie tylko treść oraz podmiotowe oznaczenie stron spornej cywilnoprawnej umowy o świadczenie usług przemawiały przeciwko uznaniu jej za umowę o pracę. Wykluczał to przede wszystkim ustalony sposób realizacji praw i obowiązków wynikających z umowy cywilnoprawnej, do której w sprawach nieuregulowanych miały zastosowanie art. 734-751 k.c. o zleceniu. A zatem o rodzaju zawartej umowy rozstrzyga przede wszystkim zgodna, autonomiczna wola stron.

Data publikacji: 19 lutego 2015 r.

Małe firmy zapłacą 1,8 proc. składki na ubezpieczenie wypadkowe za zatrudnionych pracowników. Będzie ona niższa o 0,13 proc. niż dotychczas.

Zmiana wynika z projektu zmiany rozporządzenia sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków. Obecnie składka wypadkowa wynosi 1,93 proc. Z wyliczeń Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, które przygotowało projekt zmian, wynika, że tylko w 2015 r. na zmianie składki pracodawcy i osoby prowadzące działalność gospodarczą zaoszczędzą ponad 200 mln zł. Korzystna zmiana dotknie przede wszystkim przedsiębiorców, którzy zatrudniają do 9 osób i wielkie firmy.

Projekt rozporządzenia określa nowe kategorie ryzyka i odpowiadające im stopy procentowe składki. W porównaniu do obecnych regulacji tę samą kategorię ryzyka i tę samą stopę procentową składki zachowało 28 grup działalności. Wzrost kategorii ryzyka i tym samym wzrost stopy procentowej składki dotyczy 8 grup m.in. rybactwa i poligrafii. W 28 grupach po zmianie kategorii ryzyka składka będzie niższa. Najniższa stopa procentowa składki wynosi 0,40 proc. (dotychczas 0,67 proc.), natomiast najwyższa – 3,60 proc. (dotychczas 3,86 proc.) i dotyczy górnictwa ropy naftowej i gazu ziemnego.

Ponieważ stopa procentowa składki dla płatnika zgłaszającego do ubezpieczenia wypadkowego nie więcej niż 9 ubezpieczonych oraz dla płatników składek niepodlegających wpisowi do rejestru REGON wynosi 50 proc. najwyższej stopy procentowej ustalonej na dany rok składkowy dla grup działalności, to oznacza to, że w nowym roku składkowym będzie ona niższa i wyniesie 1,80 proc. (obecnie 1,93 proc.). O ostatecznej wysokości stopy procentowej składki dla płatników zgłaszających do ubezpieczenia wypadkowego co najmniej 10 zatrudnionych decydująca będzie stopa określona dla grup działalności, jak i indywidualny wskaźnik korygujący ustalany przez ZUS.

Natomiast ci płatnicy składek, którzy nie musieli składać informacji ZUS IWA, opłacają składkę na ubezpieczenie wypadkowe według stopy procentowej właściwej dla ich grupy działalności.

Projektowane zmiany bardziej odczują duże firmy i wielkie firmy. Największe oszczędności będą np. w kopalniach węgla kamiennego. Składka zmaleje z 3,86 proc. do 3,33 proc.

Przypomnijmy, zgodnie z art. 30 ust. 4 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych kategorię ryzyka dla grup działalności ustala się na podstawie danych GUS za trzy ostatnie lata kalendarzowe, dostępne 31 stycznia danego roku. Kategorię ryzyka dla grup działalności ustala się na okres nie dłuższy niż trzy lata składkowe. Oznacza to, że począwszy od roku składkowego rozpoczynającego się 1 kwietnia 2015 r. dla poszczególnych grup działalności powinny być ogłoszone nowe kategorie ryzyka.

Data publikacji: 16 lutego 2015 r.

Stworzenie ogólnopolskiego programu pomocy w formie zwolnień z podatków lokalnych, przewiduje wchodzące w życie 17 lutego br. rozporządzenie Rady Ministrów określające ramowe warunki udzielania pomocy w formie zwolnienia z podatków od nieruchomości i od środków transportowych.

Rozporządzenie zostało przygotowane w związku z wygaśnięciem 30 czerwca 2014 r. poprzednio obowiązującego programu i zapewni ciągłość udzielania pomocy regionalnej w formie zwolnienia z podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych. Stworzy możliwość udzielania nowych rodzajów pomocy i uchwalania przez gminy programów pomocy bez potrzeby ich notyfikacji Komisji Europejskiej oraz bez konieczności uzyskania opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w zakresie pomocy dotyczącej rolnictwa i rybołówstwa.

Zasadnicze różnice w uregulowaniach zawartych w nowym rozporządzeniu w porównaniu do dotychczasowego rozporządzenia z 5 sierpnia 2008 r. polegają na:

– objęciu programem nowych rodzajów pomocy,

– zmianach intensywności regionalnej pomocy inwestycyjnej, które są uwarunkowane nowym rozporządzeniem w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej na lata 2014-2020,

– włączeniu do programu oprócz pomocy inwestycyjnej również pomocy operacyjnej oraz

– uszczegółowieniu wymogów dotyczących efektu zachęty w odniesieniu do pomocy inwestycyjnej, terminów w jakich pomoc przysługuje oraz terminu dokonania zgłoszenia.

Rozporządzenie z 9 stycznia 2015 r. w sprawie warunków udzielania zwolnień z podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną, pomoc na kulturę i zachowanie dziedzictwa kulturowego, pomoc na infrastrukturę sportową i wielofunkcyjną infrastrukturę rekreacyjną oraz pomoc na infrastrukturę lokalną (Dz. U. poz. 174) będzie obowiązywać do końca roku 2020.

Data publikacji: 17 lutego 2015 r.

Emeryt lub rencista, który w poprzednim roku wykonywał działalność podlegającą obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym ma obowiązek do końca lutego br. zawiadomić ZUS o kwocie przychodu osiągniętego w roku 2014. O łącznej kwocie przychodu osiągniętego przez emeryta lub rencistę w ubiegłym roku kalendarzowym zobowiązany jest zawiadomić ZUS także pracodawca, zleceniodawca, nakładca lub inny płatnik składek zatrudniający emeryta lub rencistę.

W celu wykonania tego obowiązku świadczeniobiorca przedkłada ZUS zaświadczenie/oświadczenie o wysokości osiągniętego przychodu w terminie do końca lutego każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy. Z przedmiotowego obowiązku nie zwalania świadczeniobiorcy okoliczność, iż w ciągu roku kalendarzowego on lub płatnik składek zawiadamiał już ZUS o podjęciu lub zaprzestaniu wykonywania działalności podlegającej obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym lub pełnieniu służby oraz wysokości osiąganego przychodu. O łącznej kwocie przychodu osiągniętego przez emeryta lub rencistę w ubiegłym roku kalendarzowym zobowiązany jest zawiadomić ZUS także pracodawca, zleceniodawca, nakładca lub inny płatnik składek zatrudniający emeryta lub rencistę.

Data publikacji: 13 lutego 2015 r.

Stosowanie nowych przepisów nakładających na lekarzy obowiązek rejestrowania obrotu przy pomocy kas fiskalnych, niezależnie od wysokości osiąganych obrotów rodzi szereg wątpliwości, w związku z tym Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej zwrócił się do ministra finansów o udzielenie informacji na ten temat.

Zdaniem Macieja Hamankiewicza, szefa samorządu lekarskiego, udzielenie odpowiedzi na pytania zawarte w piśmie pozwoli znacznej grupie podatników wykonujących zawód lekarza i lekarza dentysty na prawidłowe stosowanie przepisów ustawy o VAT oraz rozporządzenia ministra finansów z 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, a jednocześnie ograniczy nieprawidłowości w ewidencjonowaniu obrotu wynikające wyłącznie z niezrozumienia skomplikowanych przepisów.

Wielu lekarzy i lekarzy dentystów w ramach posiadanej przez siebie praktyki udziela porad lekarskich, kończących się wystawieniem recepty dla najbliższych członków rodziny. Z tego tytułu lekarze i lekarze dentyści nie pobierają żadnych opłat. Co więcej, lekarze i lekarze dentyści, są uprawnieni do wystawienia również recepty dla siebie, na swój własny użytek. Prezes NRL Maciej Hamankiewicz poprosił ministra finansów o zajęcie stanowiska, czy tego rodzaju nieodpłatna porada zakończona wystawieniem przez lekarza prowadzącego praktykę lekarską recepty dla siebie bądź dla członka swojej rodziny rodzi obowiązek zaewidencjonowania na kasie fiskalnej udzielonych tym osobom świadczeń zdrowotnych.

Ponadto poprosił o udzielenie odpowiedzi, czy tego rodzaju usługa medyczna dla siebie i członków najbliższej rodziny z punktu widzenia prawa podatkowego musi być zakwalifikowana jako mieszcząca się w prowadzonej działalności gospodarczej lekarza. Czy nie można przyjąć, że porady lekarskie świadczone dla siebie i członków najbliższej rodziny nie wchodzą w zakres działalności gospodarczej i w związku z tym nie wymagają rejestracji dla celów podatkowych?

Kolejnym problemem poruszonym w piśmie była kwestia nieodpłatnych usług zdrowotnych świadczonych przez niektórych lekarzy także innym osobom nie należącym do kręgu uprawnionych do uzyskania recepty pro familia. Kodeks Etyki Lekarskiej wspomina np. o dobrym obyczaju leczenia innych lekarzy bez odpłatności, może chodzić także o bezpłatne leczenie członków dalszej rodziny. Czy tego rodzaju nieodpłatna usługa medyczna również powinna być zaewidencjonowana przy pomocy kasy fiskalnej, a jeśli tak, to w jaki sposób – z wynagrodzeniem zerowym, czy stawką wynagrodzenia wynikającą dla tego rodzaju usługi z cennika?

Lekarze chcieliby także uzyskać wyjaśnienia, czy w przypadku gdy mają zarejestrowane jednocześnie dwie praktyki: praktykę w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego oraz praktykę w miejscu wezwania są zobowiązani posiadać kasę fiskalną w sytuacji, gdy praktyka w miejscu wezwania jest faktycznie „zawieszona” (ustawa o działalności leczniczej nie zna pojęcia zawieszenia działania praktyki). Czy w takim przypadku jedynie jako potencjalni usługodawcy dla osób fizycznych, lekarze prowadzący praktykę w miejscu wezwania, mają obowiązek zaopatrzyć się w kasy fiskalne?

Data publikacji: 12 lutego 2015 r.

Zgodnie z ustawowym terminem, płatnicy PIT oraz podmioty niepełniące funkcji płatnika w tym podatku mają czas do końca lutego na złożenie informacji PIT-8C, PIT 11, PIT-R, IFT-1R oraz rocznego obliczenia podatku PIT-40. Termin złożenia dokumentów za 2014 r. upływa 2 marca, gdyż ostatni dzień lutego przypada w tym roku w sobotę.

Dokumenty należy wysłać podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu. Zgodnie ze zmianami wprowadzonymi nowelizacją z 26 września 2014 r., informacje oraz roczne obliczenie podatku składane urzędowi skarbowemu przesyła się wyłącznie w formie dokumentu elektronicznego za pomocą środków komunikacji elektronicznej, gdyż termin na złożenie urzędowi skarbowemu informacji lub rocznego obliczenia podatku w formie dokumentu papierowego upłynął z końcem stycznia.

Płatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, podmioty niepełniące funkcji płatnika w tym podatku oraz działające w ich imieniu biura rachunkowe, dokument elektroniczny podpisują bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu w rozumieniu ustawy o podpisie elektronicznym (tzw. BPE). Płatnicy oraz podmioty niepełniące funkcji płatnika, będące osobami fizycznymi, e-deklaracje mogą składać bez konieczności stosowania BPE podpisując je danymi autoryzującymi zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 24 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu przesyłania deklaracji i podań oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone.

Data publikacji: 11 lutego 2015 r.

Od 1 stycznia 2015 r. przedsiębiorcy nie otrzymują potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Mogą je otrzymać wyłącznie na wniosek i wówczas opłata skarbowa wynosi 21 zł. Dzięki nowym przepisom zmniejszają się koszty związane z założeniem firmy.

Do końca 2014 r. każdy nowy przedsiębiorca, jako podatnik VAT, po zarejestrowaniu się i przed rozpoczęciem działalności miał obowiązek złożyć do urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne VAT-R. Urząd Skarbowy na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług rejestrował przedsiębiorcę i potwierdzał (VAT-5) jako „podatnika VAT czynnego” lub jako „podatnika VAT zwolnionego”. Opłata skarbowa za taką czynność wynosiła 170 zł.

Nowe regulacje, które weszły w życie 1 stycznia 2015 r. zniosły obowiązek zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Teraz Urząd Skarbowy potwierdzi zarejestrowanie podatnika w tym obszarze wyłącznie na wniosek zainteresowanego. Nie każdy rejestrujący swoją działalność takiego potwierdzenia potrzebuje. Przykładowo nie będą ich raczej potrzebować drobni przedsiębiorcy, jak tynkarz, sklepikarz, malarz, itp. czy też przedsiębiorcy współpracujący przede wszystkim ze znanymi sobie kontrahentami. Przy czym może być ono wydane w każdej chwili. Opłata skarbowa wyniesie wówczas tylko 21 zł.

Złożenia zgłoszenia rejestracyjnego lub aktualizacyjnego VAT przez przedsiębiorców-osoby fizyczne można dokonać także elektronicznie, wraz z wnioskiem o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).

Data publikacji: 10 lutego 2015 r.

Nowelizacja ustawy o urzędach i izbach skarbowych została przyjęta przez Sejm 19 stycznia 2015 r. Zgodnie z jej założeniami izby i urzędy skarbowe zostaną połączone organizacyjnie. Organy pozostaną niezależne, ale zarządzane będą wspólnie z poziomu wojewódzkich izb skarbowych.

– Od 1 kwietnia 2015 r. będą następowały w izbach skarbowych zmiany dotyczące procesów pomocniczych, czyli finansowo-księgowych, kadrowych. Powinno to pozwolić na przeniesienie części urzędników do procesów podstawowych: obsługi klienta, kontroli i egzekucji – wyjaśnia w rozmowie z agencją informacyjną Newseria Biznes Jacek Kapica, wiceminister finansów i szef Służby Celnej. – Koncentracja tych zadań na poziomie izby skarbowej zmniejszy liczbę urzędników zaangażowanych w biurokrację wewnętrzną i pozwoli ponad 2000 ludzi przesunąć do obsługi podatnika.

Od 1 kwietnia formalnie pracownicy urzędów skarbowych staną się pracownikami izby skarbowej, zaś dyrektor izby skarbowej wykonywać będzie zadania z zakresu prawa pracy również wobec osób znajdujących się w strukturach urzędów skarbowych. Trwają już ostatnie przygotowania do wdrożenia tej zmiany. W opracowaniu są odpowiednie akty wykonawcze.

– Dzięki lepszemu zagospodarowaniu kadry będziemy mogli zaoferować klientom usługi, które były zapowiedziane przez panią premier Ewę Kopacz, czyli nowy system obsługi i wsparcia podatnika wraz z asystentem podatnika jako tym, który ma wspierać zakładających działalność gospodarczą w realizacji ich obowiązków podatkowych – przekonuje Kapica.

Data publikacji: 5 lutego 2015 r.

Niemieckie władze podjęły decyzję o zawieszeniu wykonywania i egzekwowania przepisów dotyczących przejazdów tranzytowych w odniesieniu do polskich przewoźników do czasu wyjaśnienia tej sprawy przed Komisją Europejską.

Rozmowy minister infrastruktury i rozwoju Marii Wasiak z ministrem transportu i infrastruktury cyfrowej Alexandrem Dobrindtem oraz ministra pracy i polityki społecznej Władysława Kosiniaka Kamysza z niemiecką minister pracy Andreą Nahles, zakończyły się potwierdzeniem przez stronę niemiecką woli utrzymania wzorowych stosunków gospodarczych miedzy Polską a Niemcami, a w konsekwencji zawieszeniem stosowania niemieckich przepisów wykonawczych w stosunku do polskich przewoźników.

W przypadku operacji transportowych, które nie są tranzytem (przejazdy transgraniczne, kabotaż), mają być prowadzone dalsze konsultacje przedstawicieli resortów infrastruktury i rozwoju oraz pracy w randze wiceministrów z niemieckimi odpowiednikami.

Polska podtrzymuje swoje stanowisko dotyczące niezgodności z unijnym prawem przepisów niemieckiej ustawy o płacy minimalnej w zakresie przejazdów i tranzytu.

Data publikacji: 2 lutego 2015 r.

Podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne w 2015 r. dla niektórych grup ubezpieczonych stanowi kwota zadeklarowana, nie niższa niż 3104,57 zł. Składka na ubezpieczenie zdrowotne w 2015 r. nie może być natomiast niższa od kwoty 279,41 zł.

Zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 20 stycznia 2015 r. w sprawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w czwartym kwartale 2014 r. (M.P. poz. 135) – przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w czwartym kwartale 2014 r. wynosiło 4139,42 zł.

Na podstawie art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne w 2015 r. dla:

1) osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych,

2) twórców i artystów,

3) osób prowadzących działalność w zakresie wolnego zawodu w rozumieniu przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, a także osób prowadzących działalność w zakresie wolnego zawodu, z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych,

4) wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej,

5) osób prowadzących publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół, na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność,

stanowi kwota zadeklarowana, nie niższa niż 3104,57 zł (75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale 2014 r., włącznie z wypłatami z zysku).

W związku z powyższym składka na ubezpieczenie zdrowotne w 2015 r. nie może być niższa od kwoty 279,41 zł (tj. 9% podstawy wymiaru – zgodnie z art. 79 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych).

Data publikacji: 3 lutego 2015 r.

Jeśli firma wykupi swoim pracownikom podróżującym służbowo za granicę prywatne ubezpieczenie kosztów leczenia, to nie musi płacić od ich wartości podatku dochodowego od osób fizycznych. Ubezpieczenie to nie jest bowiem przychodem.

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie firmy, która wykupiła ubezpieczenie swoim pracownikom podróżującym służbowo za granicę. Polisa chroniła ich podczas podróży od kosztów leczenia i nieszczęśliwych wypadków. Gdyby coś się stało, ubezpieczyciel miał wypłacić pieniądze do rąk poszkodowanego.

Ubezpieczenie rozwiązywało sprawę ewentualnych roszczeń pracowników, które mogły wyniknąć z przepisów, a konkretnie z rozporządzenia MPiPS z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167). Zgodnie z nim, jeśli pracownik zachoruje w trakcie podróży, to należy się mu zwrot udokumentowanych, niezbędnych kosztów leczenia za granicą. Taką rolę miały pełnić polisy ubezpieczeniowe.

Spółka wiedziała, że co do zasady polisy ubezpieczeniowe i pakiety medyczne są przychodem ze stosunku pracy i trzeba od niego odprowadzać podatek PIT. W tym wypadku uważała, że chodzi o inną sytuację, bo wykupiła polisy w swoim interesie, a nie pracowników. Dla pewności wystąpiła jednak do dyrektora izby skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji. Argumentowała w swoim stanowisku, że podatku PIT nie trzeba płacić, bo pracownicy i tak mają prawo do zwrotu kosztów i nie ma znaczenia, czy dostaną je od ubezpieczyciela, czy bezpośrednio od pracodawcy. Polisy zostały zatem wykupione głównie w interesie pracodawcy.

Urząd skarbowy i sąd w I instancji nie zgodzili się z takim stanowiskiem. Uważali, że pracownicy spółki uzyskają nieodpłatne świadczenie i jest to przychód z pracy, od którego należy zapłacić podatek.

Spółka złożyła skargę kasacyjną do NSA. I wygrała. Sąd uznał, że ubezpieczenie obejmuje tylko podróż służbową. Tymczasem – zgodnie z przepisami wykonawczymi w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom państwowych lub samorządowych jednostek sfery budżetowej z tytułu zagranicznej podróży służbowej – w razie choroby podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów leczenia za granicą. Sąd tłumaczył, że pracodawca po to wykupił polisy, żeby uchronić siebie przed wydatkami, które musiałby ponieść w razie choroby pracownika za granicą. I to w interesie spółki jest kupno takiego ubezpieczenia, a nie pracownika. Chodzi bowiem o zminimalizowanie firmowego ryzyka i zabezpieczenie się przed skutkami choroby pracownika w delegacji zagranicznej. Z tego powodu ubezpieczenie nie jest korzyścią dla pracownika. Nie ma nieodpłatnego świadczenia ani w ogóle żadnego przychodu. Wyrok jest prawomocny.

sygn. akt II FSK 3295/12

Data publikacji: 4 lutego 2015 r.

Resort finansów przygotował podsumowanie najważniejszych zmian w przepisach akcyzowych, które obowiązują od 2015 roku.

Zmiany w ustawie o podatku akcyzowym na rok 2015 r. wynikają z czterech ustaw:

– ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 1662),

– ustawy z dnia 5 grudnia 2014 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. poz. 1877),

– ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 18) oraz

– ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, ustawy o Funduszu Kolejowym oraz ustawy o podatku akcyzowym z dnia 23 października 2014 r. (Dz. U. poz. 1559).

1. Umożliwienie wszystkim podmiotom zajmującym się obrotem paliwami opałowymi zastąpienia dotychczasowych oświadczeń dotyczących przeznaczenia paliw opałowych oświadczeniami składanymi w okresowej umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą, że nabywane wyroby są przeznaczone do celów opałowych lub będą sprzedane z przeznaczeniem do celów opałowych, uprawniających do stosowania preferencyjnych stawek akcyzy.

2. Redukcja danych określonych w miesięcznym zestawieniu oświadczeń o przeznaczeniu wyrobów akcyzowych do celów opałowych.

3. Odstąpienie od stosowania do paliw opałowych stawki akcyzy jak dla niektórych paliw silnikowych w przypadku niezłożenia w terminie zestawień oświadczeń o przeznaczeniu nabytych paliw opałowych.

4. Stosowanie wobec paliw opałowych wyższej stawki akcyzy właściwej dla niektórych paliw silnikowych dopiero wówczas gdy niespełnione zostały warunki dotyczące oświadczeń o przeznaczeniu nabywanych paliw do celów opałowych i jednocześnie w wyniku postępowania podatkowego, kontrolnego lub kontroli podatkowej ustalono, że paliwa te nie zostały użyte do celów opałowych lub nie ustalono nabywcy tych wyrobów.

5. Wprowadzenie Wiążącej Informacji Akcyzowej umożliwiającej podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych uzyskanie na ich wniosek od właściwego organu podatkowego informacji w zakresie klasyfikacji taryfowej albo rodzaju wyrobu akcyzowego.

6. Odstąpienie od obowiązku powiadamiania naczelnika urzędu celnego przez podatników o formie prowadzonej ewidencji, tj. czy ewidencja ta jest prowadzona w formie papierowej czy elektronicznej.

7. Doprecyzowanie zasad zwrotu podatku akcyzowego w sytuacji dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu samochodów osobowych, wcześniej niezarejestrowanych na terytorium kraju.

8. Umożliwienie wydania znaków akcyzy producentom wina będącym rolnikami.

1. Wprowadzenie regulacji przewidującej opodatkowanie wytwarzania papierosów przy użyciu maszyn do automatycznego nabijania gilz papierosowych.

2. Zmiana sposobu opodatkowania cygar i cygaretek poprzez wprowadzenie stawki akcyzy uzależnionej od wagi cygara, a nie jak obecnie – od sztuki.

Wprowadzenie regulacji zwalniającej z podatku akcyzowego pojazdy sanitarne stanowiące specjalistyczne środki transportu sanitarnego przeznaczone do działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń zdrowotnych przez podmioty lecznicze, wpisane do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, jeżeli samochody te spełniają cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane.

Wprowadzenie zmian przepisów mających na celu objęcie opłaty paliwowej zabezpieczeniem akcyzowym. Polegają one na rozszerzeniu zakresu funkcjonującego obecnie obowiązku złożenia zabezpieczenia akcyzowego o zabezpieczenie gwarantujące wykonanie powstałego lub mogącego powstać obowiązku zapłaty opłaty paliwowej od wprowadzanych na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych. Zatem kwota składanego zabezpieczenia akcyzowego oraz odnotowana kwota obciążenia zabezpieczenia generalnego będzie obejmować zarówno zobowiązanie podatkowe, jak i opłatę paliwową.

Wprowadzono także czasowe – w latach 2015-2019 – obniżenie stawek podatku akcyzowego od paliw silnikowych, w zależności od rodzaju paliwa odpowiednio – o 25 zł/1000 l, 25 zł/1000 kg albo 0,50 zł/GJ. Obniżka akcyzy nie dotyczy jednak przypadków zmiany przeznaczenia wyrobów akcyzowych tj. użycia niżej opodatkowanych paliw opałowych do napędu silników spalinowych.

W celu zachowania jednoznaczności i precyzji wprowadzonego mechanizmu obniżenia stawek akcyzy na paliwa silnikowe Minister Finansów został zobligowany do corocznego ogłaszania w latach 2015-2019 ww. stawek przed upływem roku poprzedzającego rok ich obowiązywania lub niezwłocznie w przypadku zmiany ich wysokości.

Data publikacji: 3 lutego 2015 r.

Z danych Państwowej Inspekcji Pracy wynika, że coraz więcej firm wprowadza elastyczny czas pracy. Rozwiązanie to największą popularnością cieszy się głównie w Katowicach, Poznaniu i Wrocławiu.

Z danych Państwowej Inspekcji Pracy wynika, że do 15 stycznia br. elastyczny czas pracy wprowadziło już 1319 pracodawców. To głównie duże przedsiębiorstwa zatrudniające od 50 do 249 osób (481). Nieco mniej było średnich firm, zatrudniających do 49 pracowników (366), oraz tych najmniejszych, zatrudniających max. 9 osób (241).

Najchętniej z nowych rozwiązań korzystają przedsiębiorstwa zajmujące się przetwórstwem przemysłowym (38%), handlem i naprawami (16%) oraz budownictwem (ponad 10%). Najwięcej firm wprowadziło nowe przepisy w Katowicach (213), Poznaniu (210) i Wrocławiu (116).

Firmy mogą uelastyczniać czas pracy od sierpnia 2013 roku. Pracodawcy mogą skorzystać z dwóch nowych rozwiązań. Pierwsze to wydłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy do maksymalnie 12 miesięcy. Wcześniej nie mogło to być więcej niż 4 miesiące. Pozwala to dostosować pracę pracowników do bieżących zamówień.

Drugie rozwiązanie to możliwość wprowadzenia w firmie ruchomego czasu pracy. Pracownicy mogą dzięki temu zaczynać pracę np. w poniedziałek, środę i piątek o godzinie 9 rano, a we wtorek i w czwartek o 10. Mogą również rozpoczynać dzień np. między godziną 7 a 10. Ułatwia to pracownikom godzenie życia rodzinnego z pracą.

Na uelastycznienie czasu pracy muszą wyrazić zgodę działające w firmie związki zawodowe. A jeśli ich nie ma, pracodawca musi porozumieć się z przedstawicielami pracowników.

Data publikacji: 30 stycznia 2015 r.

Pracodawcy zatrudniający mniej niż 20 pracowników, nieobjęci układem zbiorowym pracy oraz niezobowiązani do wydania regulaminu wynagradzania, informacje w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego przekazują pracownikom w pierwszym miesiącu danego roku kalendarzowego, w sposób przyjęty u danego pracodawcy.

Zobligowani do tworzenia funduszu są:

– pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty,

– pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych tworzą Fundusz, bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników.

Pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą tworzyć Fundusz lub mogą wypłacać świadczenie urlopowe. Pracodawcy zatrudniający mniej niż 20 pracowników, nieobjęci układem zbiorowym pracy oraz niezobowiązani do wydania regulaminu wynagradzania, informacje w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego przekazują pracownikom w pierwszym miesiącu danego roku kalendarzowego, w sposób przyjęty u danego pracodawcy.

Natomiast pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników, objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego zawierają w układzie zbiorowym pracy. Jeżeli u takich pracodawców pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego zawiera się w regulaminie wynagradzania.

Data publikacji: 27 stycznia 2015 r.

W związku z pojawiającymi się wątpliwościami dotyczącymi terminów płatności podatków, składania deklaracji podatkowych, resort finansów wyjaśnił, że zasady obliczania terminów pozostają niezmienione, z wyjątkiem szczególnej regulacji dotyczącej deklaracji VAT w procedurze MOSS.

Od 1 stycznia 2015 r. przepis art. 12 § 5 Ordynacji podatkowej ma nowe brzmienie nadane nowelizacją z 25 lipca 2014 r. (Dz. U. poz. 1171): „Jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej.”. Zmieniła się końcowa część przepisu wskazująca na możliwość określenia w innych ustawach wyjątku od zasady wynikającej z tego przepisu.

Aktualnie wyjątek jest jeden i dotyczy on terminu składania deklaracji VAT w procedurze szczególnej rozliczania VAT od usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych świadczonych na rzecz osób niebędących podatnikami, zlokalizowanych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej – procedurze MOSS.

Deklaracje w tej procedurze składa się za okresy kwartalne do 20 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale, bez względu na to, czy dzień ten przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy. Termin ten jest wspólny dla wszystkich państw członkowskich UE, na jego określenie nie mają zatem wpływu krajowe ustalenia, co do dni ustawowo wolnych od pracy.

System mini one stop shop – MOSS, czyli mały punkt kompleksowej obsługi, jest systemem uproszczonym, w którym deklaracje składa się wyłącznie elektronicznie, a bramka do ich przyjmowania otwarta jest 24h/dobę 7 dni w tygodniu. Stąd też w art. 130c ust. 3 i 133 ust. 2a ustawy o VAT wprost zapisano, iż termin ten upływa również, gdy ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy.

Zgodnie z wyjaśnieniami resortu finansów, taki sposób obliczania terminu nie dotyczy terminów składania „krajowych” deklaracji VAT oraz deklaracji podatkowych w innych podatkach. Nie dotyczy także terminów płatności podatków. Zasady obliczania terminów płatności podatków i terminów składania deklaracji pozostają niezmienione, z wyjątkiem szczególnej regulacji dotyczącej deklaracji VAT w procedurze MOSS.

Resort zapewnił też, że obecnie nie planuje się zmian przepisów wprowadzających inne wyłączenia w zakresie obliczania terminów.

Data publikacji: 23 stycznia 2015 r.

Składka zdrowotna przedsiębiorców w 2015 r. będzie wynosiła 279,41 zł, natomiast dolna granica podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne 3104,57 zł.

W dniu 20 stycznia 2015 r. Prezes GUS ogłosił wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w czwartym kwartale 2014 r., na podstawie którego ustalana jest dolna granica podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz minimalna wysokość składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Zgodnie z komunikatem Prezesa GUS przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w czwartym kwartale 2014 r. wyniosło 4139,42 zł. Podstawa wymiaru składek dla przedsiębiorców (również tych rozpoczynających działalność) oraz osób z nimi współpracujących nie może być niższa niż 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w czwartym kwartale roku poprzedniego, natomiast wysokość składki na ubezpieczenie zdrowotne nie może być niższa niż 9% podstawy wymiaru.

Sładka zdrowotna w wysokości 279,41 zł oraz podstawa wymiaru składki zdrowotnej 3104,57 zł będzie obowiązywała od 1 stycznia do 31 grudnia 2015 r.

Data publikacji: 21 stycznia 2015 r.

W odpowiedzi na interpelację poselską nr 29988/14 Minister Finansów po raz kolejny odniósł się do kwestii opodatkowania VAT usług zabudowy wnękowej.

W kontekście uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r. (sygn. I FPS 2/13) Minister Finansów wydał interpretację ogólną nr PT10/033/5/133/WLI/14/RD 30577 z dnia 31 marca 2014 r. (Dz. Urz. MF z 2014 r. poz. 13) w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczenia polegającego na wykonaniu trwałej zabudowy meblowej z uprzednio nabytych elementów w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W interpretacji zostało wyjaśnione, w jakich przypadkach istnieje możliwość zastosowania obniżonej stawki VAT w wysokości 8 proc. w odniesieniu do tzw. trwałej zabudowy.

Odpowiadając na interpelację poselską minister przypomniał, że zabudowa, która po zdemontowaniu nadawałaby się do ponownego montażu w innym miejscu, nie jest objęta stawką obniżoną. Wyznacznikiem do stosowania stawki obniżonej jest to, że zastosowana technika budowlana powoduje uszkodzenie po zdemontowaniu elementów zabudowy w takim stopniu, że nie będą nadawały się one do ponownego montażu.

Jak wyjaśnił minister, odmienne stanowiska organów podatkowych zawarte w wydawanych interpretacjach indywidualnych w zakresie opodatkowania zabudowy wnękowej stawką obniżoną VAT lub stawką podstawową, wynikają z różnych opisów stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych przedstawianych przez wnioskodawców.

Data publikacji: 22 stycznia 2015 r.

Do jutra mają czas podatnicy, którzy chcą zmienić sposób opodatkowania przychodów z najmu mieszkania. Dla osób, które dopiero zaczną wynajmować lokale, terminem złożenia oświadczenia jest 20. dzień miesiąca po uzyskaniu pierwszego przychodu albo koniec roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnęły w grudniu.

Jeśli uzyskalibyśmy przychód w lutym, to musielibyśmy do 20 marca złożyć takie oświadczenie. Natomiast dla podatników, którzy wcześniej uzyskiwali przychody z najmu i opodatkowywali je według skali podatkowej, a teraz chcą zmienić tę formę opodatkowania, powinni to zrobić do 20 stycznia.

W tym roku, podobnie jak w poprzednich, najem prywatny (czyli nie w ramach działalności gospodarczej) można rozliczać według skali podatkowej (18 lub 32 proc.) lub ryczałtem w wysokości 8,5 proc. przychodów. Ten drugi sposób jest znacznie prostszy, bo nie wymaga prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów. Rozliczenie według skali podatkowej umożliwia za to właścicielowi odliczenie poniesionych wydatków na wynajmowany lokal, np. kosztów remontu.

Osoby już wynajmujące swoje lokale do 20 stycznia muszą złożyć do urzędu skarbowego oświadczenie o wyborze formy opodatkowania, jeśli chcą ją zmienić.

Od 1 stycznia zmieniły się też przepisy określające składanie zawiadomienia o opodatkowaniu przychodu z najmu, osiąganego przez małżeństwo, w całości przez jednego z małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa.

Dotychczas jeśli małżonkowie chcieli opodatkować w całości przez jednego z nich przychody z tytułu najmu w formie zryczałtowanej, musieli co roku składać takie zawiadomienie. Od 1 stycznia wystarczy złożenie takiego zawiadomienia jednokrotnie i będzie ono obowiązywać także w kolejnych latach podatkowych.

Złożenie kolejnego zawiadomienia będzie potrzebne jedynie wtedy, gdy zmienią się zasady opodatkowania – na przykład wtedy, gdy zmieni się małżonek odprowadzający podatek od przychodu z najmu.

Data publikacji: 19 stycznia 2015 r.

Bilet wstępu oraz abonament umożliwiający korzystanie z siłowni jest obciążony 8 proc. stawką podatku VAT, ale już trening z instruktorem stawką 23 proc. Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 grudnia 2014 r.

W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwróciła się spółka, która świadczy usługi związane z poprawą kondycji fizycznej i rekreacją ruchową. W ich zakres wchodzą usługi wstępu na siłownię, usługi wstępu na saunę, usługi wstępu do pomieszczenia do ćwiczeń aerobowych (fitness). I te usługi zdaniem spółki są opodatkowane 8% stawką podatku VAT.

Spółka uznała, że do sprzedaży biletów wstępu czy abonamentów zastosowanie powinna mieć obniżona 8% stawka podatku VAT.

Spółka oferuje także usługi treningu personalnego. Ta jednak zdaniem spółki wykracza poza zakres związany z normalnym i typowym użytkowaniem obiektu, gdyż kluczowe jest świadczenie usługodawcy, które może odbywać się także poza obiektem sportowym, a samo korzystanie z obiektu sportowego ma znaczenie drugorzędne, wtórne, stąd też zastosowanie mieć będzie w tym przypadku stawka 23 proc. podatku VAT.

Fiskus się zgodził ze spółką potwierdzając, że dla jednorazowych biletów wstępu oraz abonamentów umożliwiających skorzystanie przez klientów z siłowni, pomieszczenia do ćwiczeń aerobowych i sauny należy stosować 8% stawki podatku VAT, a dla usług treningów personalnych – na zasadzie opłacenia indywidualnych zajęć z instruktorem w zakresie zastosowania 23% stawki podatku VAT.

Fiskus przypomniał, że w załączniku nr 3 do ustawy o VAT zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8 proc., zawarto m.in.: w poz. 186 – bez względu na symbol PKWiU „pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”. A pojęcie wstępu należy definiować, jako „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”. Chodzi tu o możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do pomieszczenia do ćwiczeń aerobowych (fitness), do sauny.

Natomiast, w ocenie organu, usługi treningu personalnego wykraczają już poza zakres związany z normalnym i typowym użytkowaniem obiektu, a tylko takie usługi mogą korzystać z obniżonej stawki VAT. W konsekwencji do świadczenia tychże usług nie znajdzie zastosowania stawka 8 proc. wynikająca z poz. 186 załącznika nr 3 w związku z art. 41 ust. 2 w powiązaniu z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT. Stąd też zastosowanie mieć będzie w tym przypadku stawka 23 proc. podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w powiązaniu z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 grudnia 2014 r., sygn. akt IBPP2/443-907/14/RSz

Data publikacji: 22 grudnia 2014 r.