Usługi rehabilitacyjne są, co do zasady, zwolnione od podatku od towarów i usług.
Zwolnienia od podatku usług w zakresie opieki medycznej określają przepisy art. 43 ust. 1 pkt 18-19a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) – dalej u.p.t.u. Zwolnienia te obejmują między innymi usługi w zakresie opieki medycznej służące przywracaniu zdrowia, do których to usług zaliczają się usługi rehabilitacyjne.
A zatem zwolnione są od podatku usługi rehabilitacyjne świadczone przez podmioty lecznicze (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 u.p.t.u.), usługi rehabilitacyjne świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza (zob. art. 43 ust. 1 pkt 18a u.p.t.u.) oraz w ramach wykonywania zawodu pielęgniarki lub jednego z zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654) (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 u.p.t.u.), np. fizjoterapeuty (zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 kwietnia 2011 r., ILPP1/443-117/11-2/BD). Zwolniona od podatku jest również odsprzedaż usług rehabilitacyjnych, jeżeli zostały one nabyte przez podatników we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 u.p.t.u. (a więc od podmiotów leczniczych oraz od osób wykonujących zawód medyczny lub pielęgniarki).
W innych przypadkach niż wymienione, usługi rehabilitacyjne są opodatkowane podatkiem VAT według stawki podstawowej 23%. Dotyczy to w szczególności świadczenia takich usług przez osoby niebędące osobami wykonującymi zawód pielęgniarki lub jeden z zawodów medycznych.
Tomasz Krywan
Vademecum Głównego Księgowego
58399
Data publikacji: 12 grudnia 2011 r.