Skrócenie terminu, ze 150 do 120 dni, umożliwiającego wierzycielowi zastosowanie przepisów regulujących „ulgę na złe długi” w VAT

Skrócenie terminu, ze 150 do 120 dni, umożliwiającego wierzycielowi zastosowanie przepisów regulujących „ulgę na złe długi” jest jedną z projektowanych przez resort rozwoju zmian, która ma wpłynąć na poprawę płynności finansowej przedsiębiorców.

Według resortu rozwoju, zaistniała potrzeba dokonania zmian w celu poprawy płynności przedsiębiorstw i zmniejszenia zatorów płatniczych, np. potrzeba uelastycznienia funkcjonowania tzw. ulgi na złe długi, gdyż obecny termin (150 dni) umożliwiający zastosowanie tego rozwiązania okazał się zbyt długi, a w efekcie ulga ta nie może być wykorzystywana w pożądanym zakresie.

Funkcjonująca od kilku lat w nowej formule tzw. „ulga na złe długi” jest instrumentem bardzo chętnie wykorzystywanym przez podatników VAT. Wspiera ona zmniejszanie zatorów płatniczych i udrożnienie obrotu gospodarczego pomiędzy podatnikami podatku od towarów i usług (podatnikami VAT czynnymi). Aby jednak upowszechnić możliwość skorzystania przez wierzyciela, który nie otrzymał swojej należności, z tzw. „ulgi na złe długi”, proponuje się skrócenie terminu na możliwość dokonania przez niego korekty.

W projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym z 27 września 2017 r. proponuje się więc zmiany w art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, które pozwolą na zmniejszenie podstawy opodatkowania oraz związanego z nią podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku niezapłaconych wierzytelności (które nie zostały także zbyte), od których terminu płatności upłynęło już 120 dni.

Analogicznie zaprojektowano zmiany po stronie dłużników (art. 89b ust. 1–2) polegające na skróceniu terminu ze 150 do 120 dni na dokonanie przez nich obowiązkowej korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktury, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z tej faktury. Zmiany zaproponowane w art. 89b ust. 1–2 nakładają na dłużnika obowiązek dokonania takiej korekty, pozostawiając możliwość uniknięcia tego obowiązku w przypadku uregulowania należności odpowiednio w całości lub w części, lub gdy dłużnik jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Skrócenie terminu możliwości zastosowania ulgi po stronie wierzyciela ma wpłynąć pozytywnie na jego kondycję finansową pośrednio uwalniając (wcześniej) dodatkowe środki finansowe. Natomiast w przypadku dłużnika skrócenie terminu ma spowodować dodatkową mobilizację w spłacie wierzytelności, co w ostatecznym rozrachunku przełoży się na zmniejszenie zatorów płatniczych w obrocie gospodarczym.

Opracowanie: Michał Malinowski, RPE WKP

Źródło: www.rcl.gov.pl, stan z 3.10.2017 r.

Data publikacji: 3 października 2017 r.

 

powrót